Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Καλαμάτα και η κάθοδος του Αντώνη Σαμαρά που ακολούθησε, ανέδειξαν τους δύο διαφορετικούς κόσμους που συνυπάρχουν στο εσωτερικό της Ν.Δ. Διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις αλλά και συμπεριφορές, οι οποίες ενοποιούνται στο πλαίσιο της εξουσίας. Ο ένας δεν αντέχει την παρουσία του άλλου στον ίδιο χώρο, ενώ παραλείπει ακόμα και μια απλή αναφορά στο όνομά του, αλλά συνυπάρχουν γιατί γνωρίζουν ότι ο καθένας μόνος του δεν έχει καμία τύχη. Όλα τα μεγάλα πολυσυλλεκτικά πολιτικά κόμματα της μεταπολιτευτικής περιόδου στο εσωτερικό τους στεγάζουν διαφορετικές αντιλήψεις και πρόσωπα που μισούνται θανάσιμα. Η δυναμική τους εξαρτάται από το αν βρίσκεται το σημείο ισορροπίας, η χρυσή τομή, που τα κρατά έστω και επίπλαστα ενωμένα.
Οι εσωκομματικές μάχες είναι πάντα οι πιο σκληρές και αυτές που οδηγούν είτε σε μία νέα ισορροπία με την αποδοχή της ηγετικής ομάδας και των βασικών της επιλογών, είτε σε διαβρωτική διαρκή αμφισβήτηση που οδηγεί σε αποδυνάμωση και τελικά σε διάσπαση. Το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το διχασμό του 1996 και τη σύγκρουση χωρίς όρους του 2007. Οι συγκεκριμένες εσωκομματικές μάχες έφεραν τη φθορά και τη διάλυση του συγκεκριμένου κόμματος.
Η Ν.Δ. αντίθετα κατάφερε να διαχειριστεί λελογισμένα τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, να κρύψει κάτω από το χαλί ευθύνες και παραμένει το μοναδικό ισχυρό κόμμα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Το συγκεκριμένο κεκτημένο δύσκολα θα αμφισβητηθεί στον παρόντα χρόνο, αλλά κανένας δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει μετά από μία εκλογική ήττα. Η εξουσία και η προοπτική της δεν αφήνουν περιθώρια για ηχηρές αμφισβητήσεις αλλά για παιχνίδι εντυπώσεων μέσα σε ένα πλαίσιο… να καταγράψουμε τη δυσφορία μας για να δείξουμε ότι… υπάρχουμε.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν αμφισβητεί ευθέως τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις επιλογές της κυβέρνησης, αλλά μέσω κύκλων και με κινήσεις όπως αυτή με την απουσία του από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Καλαμάτα φροντίζει να διαφοροποιείται. Βασικά δείχνει τη δυσφορία του για τον παραγκωνισμό του από τη σημερινή ηγετική ομάδα της Ν.Δ., ενώ κάποιοι θεωρούν ότι εκφράζει την πικρία του γιατί θεωρούσε ότι έπρεπε να προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζει μια υπαρκτή πολιτική ομάδα στο εσωτερικό της Ν.Δ. που προσδιορίζεται ως παραδοσιακή ή σκληρή δεξιά που οι ρίζες της βρίσκονται στην εποχή του Εμφυλίου. Ο ίδιος έχει επιλέξει να εκφράσει το τρίπτυχο «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και στις παρεμβάσεις του το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται ρητορική που ξεκινά από τα εθνικά θέματα και φτάνει μέχρι το σίριαλ για τον Παΐσιο! Το πολιτικό πλαίσιο γνωστό, το οποίο υπηρετούν πλέον με συνέπεια οι μεταγραφές από τον ΛΑΟΣ, οι οποίες αναπτύσσουν ηγετικά χαρακτηριστικά και παίρνουν θέση για την επόμενη ημέρα στην ηγεσία της Ν.Δ. Ο Σαμαράς στρώνει το δρόμο για να αναδειχθεί στην ηγεσία της Ν.Δ. κάποιος από τους σημερινούς υπουργούς του Μητσοτάκη. Τα πρόσωπα γνωστά και οι συμπορεύσεις κραυγαλέες. Είναι όμως ο ρόλος ενός πρώην πρωθυπουργού να συμπεριφέρεται ως ομαδάρχης και να παριστάνει τον… λαγό στο εσωκομματικό πολιτικό παιχνίδι; Ο καθένας βεβαίως με τις επιλογές του.
Σε τοπικό επίπεδο είναι γνωστό ότι ο Αντώνης Σαμαράς ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με τον Παναγιώτη Νίκα. Βρίσκονταν πάντα απέναντι στις εσωκομματικές μάχες, ενώ οι όποιες συμπορεύσεις ήταν προβληματικές και στο πλαίσιο… γίνεται η ανάγκη φιλοτιμία. Η στήριξη Νίκα για την Περιφέρεια που πέρασε μέσα από μια υποτιμητική χειραψία σε καφετέρια, οδήγησε γρήγορα, όπως ήταν αναμενόμενο, σε μετεκλογική ρήξη. Στην πολιτική όταν δεν υπάρχει αλληλοεκτίμηση και δεν οικοδομείται σχέση εμπιστοσύνης η ρήξη είναι η λογική εξέλιξη. Αφορμές είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν, πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχουν πρόσωπα που ζητούν θέσεις ευθύνης με μοναδικό προσόν τον ετεροπροσδιορισμό. Η νέα ρήξη Σαμαρά - Νίκα, σύμφωνα με όσα ψιθυρίζονται, οφείλεται στην άρνηση του περιφερειάρχη να αξιοποιήσει συγκεκριμένα πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης, αλλά και με την επιλογή του στην υπόθεση του φυσικού αερίου.
Οι απουσίες από την πρόσφατη παρουσίαση εταιρείας για το φυσικό αέριο στην Καλαμάτα δεν αφορούν μόνο προσωπικές διαφορές, αλλά και βασικές πολιτικές επιλογές στον τομέα της ενέργειας. Η χειραψία Σαμαρά - Τατούλη που προέκυψε ή επιδιώχθηκε στη συγκεκριμένη εκδήλωση θα αποτελούσε μήνυμα αν μπορούσε να δημιουργήσει δυναμική αμφισβήτησης με εκλογική προοπτική. Το σενάριο όμως πολιτικής επανάκαμψης Τατούλη είναι εξαιρετικά προβληματικό και δύσκολα εφαρμόσιμο για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Η ξαναζεσταμένη σούπα δεν είναι θελκτική επιλογή και κάποια πρόσωπα έχουν… ξεβραστεί πολιτικά.
Οι στηρίξεις και οι στοιχίσεις σε πρόσωπα καθορίζονται από την πολιτική συγκυρία. Να μην ξεχνάμε ότι ο Σαμαράς δεν αμφισβήτησε τον Νίκα όταν ήταν πρωθυπουργός στηρίζοντάς τον ξανά για δήμαρχο Καλαμάτας. Δύσκολα θα πράξει διαφορετικά αν η επιλογή της ηγεσίας της Ν.Δ. στην Περιφέρεια είναι ο Νίκας. Η εξουσία ενώνει και συνήθως όποιος πάει κόντρα στην ηγεσία και τις επιλογές της απομονώνεται, αποδυναμώνεται και τελικώς βλέπει την έξοδο.
panagopg@gmail.com
