Βεβαίως όσοι περιμένουν την ανάπτυξη με σταυρωμένα τα χέρια εντυπωσιάστηκαν από το μέγεθος της επιτυχίας και προσπαθούν από χθες να ερμηνεύσουν... μεταφυσικά το ανεξήγητο φαινόμενο. Στο ίδιο μήκος κύματος και όσοι προετοιμάζουν την... επανάσταση, προσπαθούν να εξηγήσουν με σοβιετικούς όρους την κοσμοπλημμύρα στους δρόμους και τα μαγαζιά της πόλης. Το μόνο στο οποίο δεν πάει βεβαίως το μυαλό τους είναι το αυτονόητο. 

Οι θεωρητικοί της συντήρησης και της μιζέριας δεν μπορούν να αντιληφθούν τα αυτονόητα που ισχύουν σε όλη την υπόλοιπη οικουμένη, κι έχουν βαλθεί να μας αποδείξουν ότι ειδικά στο μικρό γαλατικό χωριό της Ελλάδας αυτά αποκλείεται να ισχύσουν. Οι κατά τα άλλα... προοδευτικοί και πρωτοπόροι δεν αντιλήφθηκαν καν -και δεν θα αντιληφθούν ποτέ- ότι οι διοργανωτές  της “Λευκής Νύχτας” δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διοργανώσουν και στην Καλαμάτα ένα εμπορικό χάπενινγκ που διοργανώνεται επιτυχημένα εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Εκαναν δηλαδή με καθυστέρηση το αυτονόητο που έπρεπε ήδη να κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια: Αντέγραψαν  επιτυχώς μια... επιτυχημένη εκδήλωση. Τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο... σπουδαίο. 

Δυστυχώς όμως στους πρωτοπόρους της συντήρησης δεν αρέσουν οι ξενόφερτες αντιγραφές, τα χάπενινγκ των “κουτόφραγκων” και ο... καπιταλισμός. Για την ακρίβεια οι βολεμένοι πρωτοπόροι της συντήρησης, επειδή δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα σε σχέση με το χθες, εναντιώνονται σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία θα μπορούσε να διαταράξει το στάτους κβο της κρατικοδίαιτης μιζέριας και της άθλιας πελατοκρατίας. 

Ετσι λοιπόν, η δεξιά πρωτοπορία της συντήρησης θέτει την.... παράδοση, τη θρησκεία και τις αξίες της ελληνικής οικογένειας ως εμπόδια σε κάθε προσπάθεια διατάραξης των στάσιμων νερών. Για παράδειγμα, όταν προτάθηκε να ανοίγουν τα καταστήματα και Κυριακές, οι δεξιοί συντηρητικοί θυμήθηκαν τον... εκκλησιασμό και το πατροπαράδοτο οικογενειακό κυριακάτικο τραπέζι. Προφανώς όσοι εργαζόμαστε την Κυριακή για να διαβάσετε π.χ. αυτή την εφημερίδα δεν είμαστε... Ελληνες, όποτε είναι μάλλον άδικο να συνεχίσω να επιχειρηματολογώ. Μια τελευταία ερώτηση μόνο θέλω να διατυπώσω: Η ελληνική παράδοση επιτρέπει να ανοίγουν τα καφέ, τα εστιατόρια, οι ταβέρνες και τα μπαρ την Κυριακή, ή πρέπει να τα κλείνουμε κι αυτά και να στέλνουμε τους τουρίστες στη μουσουλμανική Τουρκία για να τρώνε; 

Στην άλλη όχθη, η αριστερή συντήρηση θέτει εμπόδια σε όποιον επιχειρήσει να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, προβάλλοντας αντικαπιταλιστικά επιχειρήματα και ζητώντας να διατηρηθεί ακέραιο το κράτος-πατερούλης που φροντίζει για όλους... αρκεί να έχουν χρήματα για φροντιστήρια και φακελάκια στους γιατρούς. Οφείλω βεβαίως να ομολογήσω ότι είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι όπου να 'ναι θα ξεσπάσει η σοσιαλιστική επανάσταση. Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το σημείο να υπερασπίζεται ο κάθε αυτοαποκαλούμενος αριστερός το... κράτος της Δεξιάς, υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση όσο αυτή που χωρίζει τη λογική από την ψυχασθένεια. Από αυτό το σημείο επίσης, μέχρι το να δηλώνει κάποιος -συνήθως σε ανασφάλιστους δημοσιογράφους- ότι την Κυριακή θα αυξηθεί η μαύρη εργασία, ενώ αδιαφορεί για την... καθημερινή μαύρη εργασία, υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση όσο αυτή που θεωρητικώς χωρίζει τους συνδικαλιστές απ' τους μαφιόζους. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως κανείς δεν ζητάει από τους Ελληνες να ανακαλύψουν νέους δρόμους ανάπτυξης. Για την ακρίβεια δεν χρειάζεται καν να ακολουθήσουν νέους δρόμους. Αρκεί να αγνοήσουν τους θεωρητικούς της συντήρησης και να ακολουθήσουν την πεπατημένη των ανεπτυγμένων λαών. Οσοι ανοίγουν τα μαγαζιά τους με διαφορετικό ωράριο στον υπόλοιπο κόσμο ούτε προδότες είναι ούτε υποχρεωτικά άθρησκοι - και προπαντός ούτε κουτοί. Απλώς έχουν αξιολογήσει διαφορετικά τις ανάγκες τους κι έχουν προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα. Οι Μεσσήνιοι και γενικότερα οι Ελληνες με τη σειρά τους δεν έχουν να κάνουν τίποτα περισσότερο από το προσαρμοστούν κι αυτοί στις σύγχρονες ανάγκες που δημιουργεί η ψηφιακή επανάσταση. 

Αν μείνουμε με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας νέα δανεικά, θα πεινάσουμε όλοι μαζί. Αν ταράξουμε τα νερά της συντήρησης με στόχο να καλύψουμε το γιγάντιο χάσμα που μας χωρίζει από το δυτικό βιωτικό επίπεδο, σίγουρα θα έρθουν καλύτερες μέρες και περισσότερες λευκές νύχτες. Ο τολμών κερδίζει και ο συντηρητικός πεινά.