Το ποιοι θα τοποθετηθούν σε θέσεις ευθύνης σε Περιφέρεια και δήμους είναι τις τελευταίες ημέρες το μέγα ζήτημα στο τοπικό πολιτικό παρασκήνιο. Υπάρχουν υποσχέσεις που πρέπει να τηρηθούν αλλά και ισορροπίες που χρειάζεται να διατηρηθούν. Σε κάποιες περιπτώσεις εικάζεται ότι θα υπάρχει επιβολή από ισχυρούς παράγοντες που επέβαλαν υποψηφιότητες. Τα θέλω, τα πρέπει και τα μπορώ ένα κουβάρι, που συνήθως βγάζει το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Σε λίγες ημέρες θα μάθουμε τι θα βγάλει το τοπικό μαγείρεμα και αν θα πετύχει η συνταγή που έχει δοθεί από την… Κηφισιά.

Η απαξίωση του θεσμού της αυτοδιοίκησης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εσωτερική αναξιοκρατία. Όταν δεν εκλέγονται άνθρωποι που έχουν γνώση και μπορούν να τρέξουν πράγματα σε τοπικό επίπεδο, αλλά αυτοί που «στηρίζονται» από πολιτικούς και άλλους παράγοντες γιατί είναι «δικοί μας», όταν ακόμα και αυτοί που καταφέρνουν να εκλεγούν δεν αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης γιατί δεν είναι του «σκληρού πυρήνα», αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι δεν μπορεί να προσδοκά σπουδαία πράγματα.

Οι πρακτικές αυτές οδηγούν σε απογοήτευση ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν και οι οποίοι οδηγούνται στην «ασφάλεια» της ιδιώτευσης, και σε αποστροφή τους πολίτες. Η αποχή των πολιτών από τις πρόσφατες εκλογές είναι ένα μήνυμα το οποίο δεν συγκίνησε κανέναν, αντίθετα κάποιοι μάλλον ικανοποιούνται γιατί έτσι γίνεται πιο εύκολη η δουλειά τους. Η αυτοδιοίκηση από θεσμός της δημοκρατίας, της συνεννόησης και της προσφοράς μετατρέπεται σε μηχανισμό συστημάτων που κάνουν δουλειές για να αναπαράγονται. Οι πολίτες δεν βρίσκουν έκφραση στον εγγύτερο σε αυτούς θεσμό και βλέπουν διάφορες «φελλούρες» να επιπλέουν κορδωμένες και περήφανες! Η βλάβη που προκαλείται πολλαπλή, τοπικά και εθνικά. Ας ελπίσουμε ότι έστω την τελευταία στιγμή θα καταλάβουν κάποιοι ότι δεν αρκεί μόνο να είναι κάποιος δικός μας αλλά να είναι και στοιχειωδώς ικανός. Αν επιλεγούν στοιχειωδώς ικανοί θα κερδίσουν όλοι. Δεν είμαστε αισιόδοξοι, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.