Θα θυμόμαστε όλοι τις μπαρούφες χρόνων περί ισχυρού Αρκαδικού λόμπι που δήθεν έκλεβε την ανάπτυξη της Μεσσηνίας.
Οι «ισχυροί» πολιτικοί παράγοντες το μόνο που μπορούν να κάνουν με επιτυχία είναι ρουσφέτια κάθε μορφής, σε βάρος του συνολικού καλού, χρησιμοποιώντας τον κρατικό προϋπολογισμό ως περιουσία του πατέρα τους. Η συγκεκριμένη πρακτική δεν δημιουργεί ανάπτυξη σε μια περιοχή, αντίθετα την καταδικάζει σε παρασιτισμό γιατί επιβραβεύει τους μέτριους κολλητούς σε βάρος των αρίστων σε όλα τα επίπεδα. Οι αναξιοκρατικοί διορισμοί στο δημόσιο είναι το μικρότερο κακό, μιας και το σημαντικότερο είναι η δημιουργία μιας επιχειρηματικής τάξης τρωκτικών που υπάρχει και λειτουργεί μόνο για να λεηλατεί δημόσιο χρήμα, με μοναδικό εφόδιο τη προνομιακή σχέση με τον ισχυρό παράγοντα. Οι συγκεκριμένες τακτικές, όπου εφαρμόστηκαν, έπνιξαν κάθε δημιουργική αναπτυξιακή προσπάθεια και οδήγησαν στη συνολική χρεοκοπία της χώρας.
Όλα αυτά είναι βέβαια γνωστά, μιας και αναδείχτηκαν με δραματικό τρόπο τα τελευταία χρόνια, και τα πληρώνουμε όλοι μας σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι μερικοί συνεχίζουν να αναπαράγουν και να αναζητούν τη διαιώνιση της συγκεκριμένης πρακτικής. Ζουν ακόμα στην εποχή των παρεμβάσεων, είτε για να επιτύχουν μια δουλειά, είτε για να κάνουν μια πρόσκαιρη αρπαχτή, αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την εξουσία μπορεί να θέλουν να συνεχίσουν να βοηθούν φίλους και γνωστούς, όμως κάθε μέρα που περνά αυτό γίνεται πιο δύσκολο αλλά και εξόχως επώδυνο για τους ίδιους αλλά και για αυτούς που υποτίθεται ότι βοηθούν.
Η κοινωνία είναι στα κάγκελα και αυτό καλό θα ήταν να μην το παραβλέπει πλέον κανένας. Ορισμένοι χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, τόσο με αυτά που ζητούν, όσο και με αυτά που υλοποιούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η καχυποψία και ο λαϊκισμός οδηγούν σε στοχοποιήσεις ολόκληρων ομάδων και περιοχών και αυτό δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο. Οι λογικές «έχουμε ισχυρές πλάτες και κάνουμε ό,τι θέλουμε» ή «έχουμε τον τρόπο και τη δύναμη να πάρουμε τώρα όσα μπορούμε περισσότερα» είναι κοντόφθαλμες. Δεν έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο μέλλον, και πολύ φοβούμαστε ότι στο τελικό ταμείο θα χάσουμε περισσότερα από όσα υποτίθεται ότι θα κερδίσουμε, μέσα από τα άτσαλα ντου που ορισμένοι επιχειρούν.
Το τελευταίο διάστημα, για όσους δεν έχουν καταλάβει, η περιοχή στοχοποιείται για δήθεν ευνοϊκή αντιμετώπιση λόγω της καταγωγής του πρωθυπουργού. Το διαδίκτυο βοά από διάφορες εξυπνακίστικες ατάκες ενώ περισσεύει ο λαϊκισμός. Σε αυτή τη φάση, σε πρώτο επίπεδο, ο στόχος είναι ο Σαμαράς αλλά ταυτόχρονα δημιουργείται ο μύθος της ευνοημένης περιοχής ο οποίος θα μας κατατρέχει για πολλά επόμενα χρόνια. Από τις ανοησίες με τις πυραυλικές εγκαταστάσεις στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας, μέχρι τις δήθεν χαριστικές ρυθμίσεις για την παραμεθόρια περιοχή, που έρχονται από την εποχή των σεισμών, έχει σηκωθεί ένας νέος κουρνιαχτός που πατώντας πάνω στις περιβόητες προσλήψεις στο μουσείο της Ακρόπολης δημιουργούν ένα δυσμενέστατο περιβάλλον το οποίο η περιοχή θα πληρώσει στο μέλλον.
Καλό θα ήταν οι τοπικοί παράγοντες κάθε κόμματος να ενημερώσουν αρμοδίως ότι αυτά είναι μπαρούφες. Όμως δεν θα το κάνουν, και έτσι θα απολαύσουμε σε επόμενη συζήτηση στη βουλή την υποτιθέμενη εύνοια της Μεσσηνίας να γίνεται παντιέρα άκρατου λαϊκισμού. Σε μια περίοδο που κρίνονται κρίσιμα για την περιοχή θέματα, η ένταξη σε χρηματοδοτικό πλαίσιο έργων όπως το νότιο τμήμα της Ολυμπίας Οδού και ο δρόμος Καλαμάτα – Πύλος – Μεθώνη, η μπουρδολογία της προνομιακής εύνοιας κάνει κακό γιατί χρησιμοποιείται και ως άλλοθι απραξίας. Ο καθένας από την πλευρά του οφείλει να συμβάλει στην ανατροπή του συγκεκριμένου μύθου γιατί θα το βρούμε όλοι μπροστά μας.
panagopg@gmail.com
