Οι πολίτες κουράστηκαν από το «δούλεμα», βλέπουν ότι η τακτική «άλλα λέω, άλλα κάνω» δεν οδηγεί πουθενά. Τα χαριτωμένα περί νέων και παλιών ξεθώριασαν γρήγορα, ενώ, όταν βλέπουν ότι αντί για αξιοκρατία στήνεται μια νέα οικογενειοκρατία και παρεοκρατία, σου λένε «καλύτερα οι παλιοί που είναι και χορτασμένοι, από τους καινούργιους που είναι πεινασμένοι». Η σύλληψη, προχθές, ενός υποψηφίου βουλευτή Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ για δωροδοκία, προκείμενου να «σπρώξει» έργο στο ΕΣΠΑ, επιβεβαιώνει ότι κανένας δεν έχει ηθικό πλεονέκτημα, μιας και η εξουσία και το χρήμα εύκολα διαφθείρουν. Τα εύκολα σχήματα, οι ηθικοί από εδώ και οι ανήθικοι από εκεί, είναι μόνο για κουφιοκέφαλους οπαδούς.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν βέβαια την τάση, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό το σκηνικό είναι παγιωμένο. Το αντίθετο, τα πράγματα παραμένουν ρευστά και ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να έχει τον πρώτο λόγο, εφόσον ελέγχει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και είναι αποφασισμένος για μεγάλες στρατηγικές κινήσεις.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς είναι ξέφραγο αμπέλι και όποιος προλάβει θα τον τρυγήσει. Το κάλεσμα της Φώφης Γεννηματά, μέσα από άρθρο προχθές στα «Νέα», μοιάζει περισσότερο με τακτική κίνηση και όχι για άνοιγμα ουσίας. Τα νέα κόμματα και οι συμμαχίες δεν στήνονται με προσκλήσεις μέσα από άρθρα και αυτοκρατορικά καλέσματα σε συμπόρευση. Αυτά γίνονται για να απορριφθούν ή για να βγει απλώς η υποχρέωση και να κτιστεί άλλοθι. Οι συμμαχίες κτίζονται λιθαράκι – λιθαράκι, με πραγματικές και ουσιαστικές πρωτοβουλίες, και τέτοιες αυτή την ώρα δεν υπάρχουν στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Το αν θα υπάρξουν στο μέλλον αυτό θα κριθεί από το τι θα πράξει ο Τσίπρας. Αν αφήσει τον χώρο ελεύθερο και με την κυβερνητική φθορά να επιδεινώνεται, τότε προφανώς θα υπάρξει χώρος για νέο σχήμα -συμμαχικό ή καινούργιο- που θα εκφράσει την Κεντροαριστερά, απέναντι στην Κεντροδεξιά του Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας, για να ανακόψει τη διαμόρφωση νέου πολιτικού σκηνικού που θα τον οδηγήσει σύντομα εκτός παιχνιδιού, πρέπει να κινηθεί άμεσα, κάνοντας εκ των πραγμάτων στροφή στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι αφήνεις στην άκρη τις «κινηματικές φαντασιώσεις» και ανοίγεις δρόμους για επενδύσεις. Δεν στήνεις καβγάδες με επενδυτές, όπως έγινε στις Σκουριές ή με τη Softex, και δεν κάνεις μικροκομματικά παιχνίδια, όπως γίνεται με το έργο ΣΔΙΤ για τα σκουπίδια της Πελοποννήσου. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα εισπρακτικά μέτρα. Aυτά θα υπάρξουν έτσι ή αλλιώς, και οι πολίτες παρότι ματώνουν το αντιλαμβάνονται. Τα λεφτόδεντρα, τα οποία θα πήγαιναν οι μερακλήδες με τα πουκάμισα έξω να μαζέψουν, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο, ενώ το «ντου στο Nομισματοκοπείο» μοιάζει ως κακοστημένη φάρσα, που απλώς δείχνει πόσο άσχημα είχαμε ή έχουμε μπλέξει και πόσο ξυστά περάσαμε από τον όλεθρο.
Στη φάση που βρισκόμαστε, οι πολίτες θέλουν να δουν προοπτική στο μέλλον. Με νοικοκύρεμα στο δημόσιο τομέα και όχι διορισμούς ξαδέρφων και συζύγων σε νέους οργανισμούς χωρίς αντικείμενο. Με κινήσεις που σέβονται το δημόσιο χρήμα και όχι πέταγμα λεφτών από εδώ και από εκεί γιατί έτσι νομίζει ο κομματικός κομισάριος ή θέλει ο τοπικός παράγοντας. Το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι από τη στιγμή που κάνουν την επιλογή να μείνουν στην Ε.Ε. και να μην φτιάξουν την Βόρεια Κορέα της Μεσογείου θα πρέπει να επιδιώξουν άμεσες ιδιωτικές ξένες μεγάλες επενδύσεις.
Η ειλικρινής στροφή στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, με κινήσεις που θα βάλουν μπροστά την πραγματική οικονομία, είναι το μόνο που μένει στον Τσίπρα και αν «μπετονάρει» μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία έχει το χρόνο σύμμαχο. Σε διαφορετική περίπτωση θα περιμένει απλώς να παραδώσει τα κλειδιά στον Κυριάκο και αυτό δεν θα αργήσει. Οι δημοσκοπήσεις, όταν γυρίζουν, δημιουργούν ασφυκτική πίεση και δίνουν επιχειρήματα στην άλλη πλευρά. Κόμματα που φούσκωσαν από το κύμα της οργής, το ίδιο εύκολα ξεφουσκώνουν μόλις γυρίσει ο άνεμος, και τώρα θα φανεί ο καλός ο καπετάνιος. Στα εύκολα όλοι καλοί είναι.
panagopg@gmail.com
