Γιατί εδώ που τα λέμε η ματαιοδοξία των παραγόντων δεν έχει όρια και τα πάσης φύσεως εγκαίνια γίνονται ευκαιρία για διαφόρων τύπων “δικαιώσεις” οι οποίες... απαθανατίζονται στα μάρμαρα. Μυστρί και μάρμαρο λοιπόν για να μείνει το όνομα του εγκαινιαστή στην μάταιη αιωνιότητα. Το αυτό και του δωρητή όταν κάποιος διαθέτει χρήμα για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του. Ανεξαρτήτως αν αυτή είναι συμβατή με τη στοιχειώδη αισθητική που θα πρέπει να χαρακτηρίζει το δημόσιο χώρο. Πλάκα από εδώ, άγαλμα από εκεί και έπεται συνέχεια. Βεβαίως υπάρχουν και άλλοι τρόποι... αυτοδικαίωσης, καθώς δεν λείπουν οι παράγοντες που διεκδικούν για λογαριασμό τους τα “εύσημα” που νομίζουν ότι ο κοσμάκης απονέμει στους... ψαλιδοχέρηδες. Η ματαιοδοξία της εξουσίας βεβαίως παίρνει και άλλες μορφές που αποτυπώνεται σε “θηριώδη” έργα για τις οικονομικές συνθήκες που βιώνει ο τόπος, χωρίς να υπάρχει μια λογική προσέγγιση της σχέσης κόστους/ωφέλειας και χωρίς να προκύπτει η αναγκαιότητα από κάποια ενδελεχή μελέτη. Ως χρησιμότητα του έργου βαφτίζεται η επιθυμία του παράγοντα με την επίκληση των ειδικών, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι και οι έχοντες αντίθετη άποψη είναι και αυτοί ειδικοί. Η δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης είναι απαραίτητη με την επίκληση “συμφερόντων” τα οποία αντιδρούν, την ώρα που τα πραγματικά και μεγάλα συμφέροντα βοούν και μάλιστα... από μακριά. Και αποτυπώνονται σε απίστευτα ποσά που δαπανώνται για δυσανάλογα μικρά ωφελήματα. Την ώρα μάλιστα που μείζονος σημασίας προβλήματα (διαχρονικά) δεν απασχολούν τους τοπικούς παράγοντες, ακόμη και αν απειλείται η πόλη με ανυπολόγιστες ζημιές.

Πάμε λοιπόν περιφερειακό και κατ' αρχήν μια βόλτα στα μη ορατά από πολλούς σημεία. Τριγυρνώντας στους παράδρομους που συνδέουν διάφορες περιοχές με την πόλη, δεν δυσκολεύεται κανένας να διακρίνει τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι βροχές με νεροφαγιές και άλλα σημάδια, που δείχνουν ότι κάτι δεν πήγε και δεν πηγαίνει καλά με την φυσική απορροή των χειμάρων και ρεμάτων που “στριμώχτηκαν” από τις πανάκριβες και τεράστιας έκτασης επεμβάσεις για την κατασκευή του περιφερειακού. Το θέμα πάει και έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά μέχρι να αντιμετωπιστεί, μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε νέα καταστροφή. Δεν έχουμε υπογράψει και κανένα συμβόλαιο με τον καιρό πως δεν θα κάνει καταιγίδα, άλλωστε κάθε τόσο υπάρχουν προειδοποιήσεις. Από τις υπηρεσίες του δήμου -εξ όσων κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί- εντοπίστηκαν προβλήματα και ενημερώθηκαν οι αρμόδιοι του “Μορέα” και υποθέτουμε οι υπηρεσίες του υπουργείου. Μεθαύριο θα παραδοθεί το έργο συνολικά “ως καλώς γενόμενο”... μετά βαΐων και κλάδων, αλλά τα προβλήματα θα παραμένουν αν δεν γίνουν οι αναγκαίες τεχνικές επεμβάσεις. Και βεβαίως δεν φταίει για όλα τα κακά ο αυτοκινητόδρομος, φταίει όμως για συγκεκριμένα τα οποία θα πρέπει επειγόντως να αντιμετωπισθούν. Οι σχέσεις με την κατασκευάστρια εταιρεία και το υπουργείο δεν μπορεί να κινούνται στο πλαίσιο των... αβροτήτων για να μην στεναχωρηθούν κάποιοι. Εχουν υποχρέωση να παραδώσουν το έργο χωρίς προβλήματα όχι μόνον επί του οδοστρώματος, αλλά και στην περιοχή που εκ των πραγμάτων επηρεάζει αυτό.

Πολλές φορές φίλοι και συμπατριώτες εκθειάζουν τη θέα της πόλης από τον αυτοκινητόδρομο, ειδικά αυτή την περίοδο που κυκλοφορούν μοναχικά και έχουν την πολυτέλεια να ψιλοχαζεύουν και από ψηλά. Αυτή είναι η μια όψη, υπάρχει και η άλλη όμως για την οποία φυσικά δεν φταίει ο αυτοκινητόδρομος. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο αναπτύχθηκε η πόλη σε νέες περιοχές. Και αν προσέξει λίγο κάποιος δεν θα δυσκολευτεί να διακρίνει κτήρια σε όγκο και ύψος τα οποία “βγάζουν μάτι” όπως στέκονται στην κορυφή των λόφων. Παλαιότερα “κρύβονταν” από τη διαμόρφωση του εδάφους, σήμερα τα βλέπει κάποιος από την πίσω πλευρά και σχηματίζει τη χειρότερη εικόνα όσον αφορά την αισθητική τουλάχιστον. Για τα υπόλοιπα ζητήματα είναι άλλοι οι αρμόδιοι και... δεν μας πέφτει λόγος. Εκεί όμως που πέφτει λόγος είναι η ιστορία των δημόσιων επεμβάσεων στην είσοδο της πόλης. Φυσικά πρωτίστως δεν πρέπει να κατασκευαστεί σταθμός μεταφόρτωσης των σκουπιδιών για να προστατευτούν η κατοικημένη περιοχή και το φυσικό περιβάλλον όπως προβλέπει το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο. Θα είναι τραγικό όμως στην είσοδο της πόλης να φιγουράρει ως σήμα κατατεθέν το σκουπιδαριό επειδή έτσι το αποφάσισε ο δήμαρχος παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις του σχεδιασμού που ο ίδιος είχε ψηφίσει και ισχύει, αφού το Συμβούλιο Επικρατείας απέρριψε την αυτοακύρωση. Οχι μόνον θα πρέπει να ξεχαστεί η τραγική ιδέα του κ. Νίκα, αλλά χρειάζεται να σχεδιαστεί η μετακίνηση των εγκαταστάσεων οι οποίες κινδυνεύουν να καταστραφούν από το Νέδοντα αν κάποια στιγμή αυτός αγριέψει. Αλλά και γιατί αυτό είναι απαραίτητο για τη φυσική αποκατάσταση του τοπίου και της πολεοδομικής νομιμότητας.

Και να τελειώνουμε με ορισμένα... λειτουργικά ζητήματα του αυτοκινητόδρομου. Η κυκλοφορία είναι ακόμη πολύ μικρή, είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί με την παράδοση όλου του τμήματος. Αλλά εκ των πραγμάτων αυτούς που ενδιαφέρει είναι εκείνοι που βρίσκονται κοντά και δεν χρειάζεται να διασχίσουν την πόλη ή να κάνουν μεγάλες συγκριτικά διαδρομές. Και φυσικά υπάρχει η αυξημένη κίνηση τριημέρων και γιορτών που σίγουρα θα πυκνώσει την κυκλοφορία. Θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσοχή από τους οδηγούς για να μην συμβούν τα χειρότερα στην είσοδο από τους κόμβους αλλά και στη στροφή προς την Αρτέμιδος. Γιατί αυτός που μπαίνει θα χρειαστεί για κατασκευαστικούς λόγους σε πολύ λίγο χρόνο να “συγκλίνει” προς τη λωρίδα που έρχονται γκαζωμένοι αυτοί που κινούνται στον “κορμό” του αυτοκινητόδρομου. Ενώ τα ίχνη από τα φρεναρίσματα στη σχεδόν “φουρκέτα” εισόδου στην πόλη προειδοποιεί για πιθανά προβλήματα. Παρατηρήσεις μετά λόγου γνώσεως καθώς κινούμαι καθημερινά και έχω προσωπική πείρα από αυτό που ήδη συμβαίνει. Ασφαλής περιφερειακός με το πόδι σανιδωμένο στο γκάζι όπως πολλές φορές συμβαίνει στον υπόλοιπο αυτοκινητόδρομο, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Κατά τα άλλα τα μετωπικά διόδια μόνον τη λειτουργία του περιφερειακού δεν βοηθούν. Οχι μόνον γιατί υπάρχει η αντίδραση σε κάθε χαράτσι, αλλά και γιατί τελικά και ο χρόνος που απαιτείται για τη διαδρομή από Καλαμάτα προς Μεσσήνη και πέρα, είναι ο ίδιος με αυτόν από την κλασική. Γιατί γίνεται ένας τεράστιος κύκλος και το πράσινο στο φανάρι μετά τα διόδια, διαρκεί όση ώρα κάνει ο υπάλληλος να εισπράξει και να κόψει την απόδειξη. Μικρές ιστορίες γιατί ιδανικοί δρόμοι δεν υπάρχουν. Γίνονται υπό προϋποθέσεις και εφόσον τηρούνται οι κανόνες...