Ετσι, πολύ εύκολα θα συναντήσουμε καραμανλικούς να τονίζουν τα λάθη της κυβέρνησης Παπανδρέου, και παπαναδρεϊκούς να τονίζουν τα λάθη της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά είναι δύσκολο να βρούμε νυν ή πρώην νεοδημοκράτες και πασόκους έτοιμους να παραδεχτούν τα λάθη των κομμάτων τους. Επίσης είναι πολύ εύκολο να βρούμε αριστερούς που θα τονίσουν τα λάθη του παλιού δικομματισμού, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε κάποιον αριστερό που θα παραδεχτεί ότι η Αριστερά πλειοδοτούσε άκριτα στην υποστήριξη όλων των «αιτημάτων».
Σε κάθε περίπτωση, οι μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις δεν είναι αποκομμένες από το παρελθόν - και σε μεγάλο βαθμό θα καθοριστούν από το ποια παράταξη θα χρεωθεί τις περισσότερες ευθύνες για τη χρεοκοπία και τη μείωση των εισοδημάτων. Γι' αυτό είναι απολύτως λογικό και θεμιτό η κάθε πλευρά να επιχειρεί να χρεώσει στους πολιτικούς της αντιπάλους τα λάθη που οδήγησαν στη χρεοκοπία, αλλά και τους λανθασμένους χειρισμούς που οδηγήσαν σε βαθύτερη ύφεση. Εννοείται βεβαίως ότι η κάθε πλευρά εστιάζει στις προσωπικές επιλογές των πολιτικών της αντιπάλων, αφήνοντας στο απυρόβλητο την... πολιτική τους, γιατί έτσι κι αλλιώς οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των ελληνικών κομμάτων είναι περισσότερο επικοινωνιακές και λιγότερο ουσιαστικές.
Ετσι λοιπόν: Το ΠΑΣΟΚ εστιάζει στις ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και όχι στην πολιτική της ανοχής στη διαφθορά, της αναξιοκρατίας και των υπερτιμολογήσεων δημοσίων έργων, γιατί και οι πράσινες κυβερνήσεις «υπηρέτησαν» με πάθος την ίδια ακριβώς πολιτική. Αντίστοιχα η Νέα Δημοκρατία διακρίνει εύκολα τον λαϊκισμό στη φράση-σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά δύσκολα θα παραδεχτεί ότι τα «Ζάππεια» και η αρχική αντιμνημονιακή στάση του Αντώνη Σαμαρά νομιμοποίησαν και έθρεψαν τον άκρατο λαϊκισμό των άκρων. Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ εύκολα καταλογίζει ευθύνες στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά για τις περικοπές στις συντάξεις, αλλά πολύ δύσκολα θα αποδώσει ευθύνες στα στελέχη του που επί ημερών Γιαννίτση διαδήλωναν ζητώντας το... αδύνατο και συντελώντας στο χειρότερο.
Ουσιαστικά, αυτή η απόδοση ευθυνών σε πολιτικούς αθωώνει την… πολιτική που ασκήθηκε, επιτρέποντας στους νυν και μέλλοντες πολιτικούς να συνεχίσουν να την ασκούν, βυθίζοντας την οικονομία σε ολοένα μεγαλύτερη ύφεση. Ετσι κι αλλιώς, κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν πιστεύει ότι το μετεμφυλιακό κρατικοδίαιτο οικονομικό μοντέλο χρεοκόπησε - και γι' αυτό όλες οι κυβερνήσεις αναζητούν δανεικά, προκειμένου να τα μοιράσουν σε ημέτερους και πελάτες με στόχο την παραμονή τους στην εξουσία. Δυστυχώς μάλιστα, και παρά τις προσδοκίες που εντέχνως καλλιεργεί ο φιλικά προσκείμενος Τύπος, τον ίδιο δρόμο φαίνεται ότι ακολουθεί και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης. Διαφορετικά δεν θα ακούγαμε τον 21ο αιώνα ένα σοβαρό αστικό κόμμα να καταγγέλλει την κατάργηση των Αστυνομικών Τμημάτων της Μεσσηνίας που είχε προγραμματίσει το ίδιο, όταν ήταν κυβέρνηση. Ειλικρινά δεν ξέρω αν ο κ. Μητσοτάκης είναι όμηρος στο κόμμα του ή αν πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να κάνει οικονομικές μεταρρυθμίσεις έχοντας στο πλευρό του στελέχη που διαδηλώνουν κατά της αναδιάρθρωσης των αστυνομικών υπηρεσιών. Αν δεν αποφασίσει όμως από τώρα με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει, πολύ φοβάμαι ότι η κυβέρνησή του θα πέσει με τρόπο που δεν θα διαφέρει πολύ από την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Αλλωστε το καραμανλικό μπλοκ δείχνει από τώρα τα δόντια του - και είμαι σίγουρος ότι σύντομα και το σαμαρικό μπλοκ θα δείξει τα δικά του.
Ομως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντί να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κόμμα και να συντάξει ένα σύγχρονο κυβερνητικό πρόγραμμα, «βιάζεται» να γίνει πρωθυπουργός όπως βιάστηκαν νωρίτερα ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας. Στο πλαίσιο αυτής της βιασύνης, ο Κ. Μητσοτάκης αποφεύγει να καταδικάσει την πολιτική που παρελθόντος που οδήγησε στη χρεοκοπία, συνάπτοντας ευκαιριακές συμμαχίες με τους πολιτικούς που έτσι κι αλλιώς έχουν καταψηφιστεί από το εκλογικό σώμα, ως υπεύθυνοι για την οικονομική ύφεση.
Βεβαίως ο κ. Μητσοτάκης ποντάρει με τη σειρά του, όπως και οι προκάτοχοί του, στη γρήγορη κυβερνητική φθορά και στην απουσία εναλλακτικής πρότασης. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα δικαιωθεί για αυτή την τακτική, όπως και οι προκάτοχοί του.
Μετά όμως, τι θα κάνει; Θα ανοίξει ξανά τα Αστυνομικά Τμήματα που έκλεισε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες;
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
