Δυστυχώς για τους Ελληνες φορολογούμενους τα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, είτε γιατί δεν μπορούσαν είτε γιατί δεν ήθελαν, τελικώς δεν κατάφεραν να βάλουν τάξη στο κομμάτι των δημοσίων έργων και το πάρτι των εργολάβων συνεχίστηκε μέχρι τη χρεοκοπία του 2010 και την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.
Ανεξάρτητα όμως από τα λάθη και τις παθογένειες του συστήματος, θα ήταν μεγάλο σφάλμα να μην τονιστεί ότι οι μεγάλοι οδικοί άξονες στην Ελλάδα δεν θα γίνονταν χωρίς τις συμβάσεις παραχώρησης και ότι ακόμα θα συζητούσαμε για την κατασκευή τους αν δεν τις είχε προωθήσει ο υπουργός Υποδομών Γιώργος Σουφλιάς. Φυσικά οι συμβάσεις παραχώρησης πολεμήθηκαν ανοιχτά όχι μόνο από εργολάβους που είχαν οικονομικά συμφέροντα αλλά και από πολιτικές δυνάμεις που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος προχωρά και ότι είναι αδύνατον να κατασκευαστούν μεγάλα έργα από τη… ΜΟΜΑ.
Επειδή όμως η ιστορία και η πολιτική εκδικούνται όσους αρνούνται έγκαιρα να προχωρήσουν μπροστά, οι δρόμοι που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν με συμβάσεις παραχώρησης εγκαινιάζονται από πολιτικούς που θεωρητικώς τουλάχιστον διαφωνούν με αυτή τη μέθοδο και γι' αυτό είτε δημοπρατούν τμηματικά μεγάλα έργα (όπως ο αυτοκινητόδρομος Πάτρα - Πύργος) είτε συντάσσουν νέες μελέτες αγνοώντας τις υπάρχουσες (όπως στο δρόμο Καλαμάτα - Ριζόμυλος). Σε κάθε περίπτωση όμως, τόσο οι μέθοδοι κατασκευής των μεγάλων έργων όσο και η σημερινή κυβέρνηση θα κριθούν μελλοντικά εκ του αποτελέσματος, όπως κρίθηκαν και προηγούμενες κυβερνήσεις για την καθυστερημένη κατασκευή των μεγάλων αυτοκινητόδρομων της Ελλάδας. Προσωρινά αυτό που μπορούμε να καταγράψουμε είναι ότι τα δύο χρόνια της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα δεν έχει προχωρήσει ούτε ένα μεγάλο οδικό έργο της Μεσσηνίας και ότι η ακύρωση του προγραμματισμένου διαγωνισμού για το Πάτρα - Πύργος έχει πάει την κατασκευή του τουλάχιστον δύο χρόνια πίσω. Ελπίζουμε και τα έργα της Μεσσηνίας να καθυστερήσουν μόνο χρόνια και όχι… δεκαετίες.
Θανάσης Λαγός
