Σύμφωνα λοιπόν με την κυρίαρχη αντίληψη, το έλλειμμα των υποδομών θα έπρεπε να αποτελεί, αν όχι αξεπέραστο εμπόδιο, τουλάχιστον βαρίδι στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Κόντρα όμως στις θεωρίες και τις προβλέψεις, στη Δυτική Μάνη έχουν δημιουργηθεί δεκάδες μονάδες ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων, ενώ φέτος -σύμφωνα με το δήμαρχο Γιάννη Μαραμπέα- είναι «πρωτόγνωρος ο κόσμος που επισκέπτεται το δήμο».
Ουσιαστικά το «θαύμα» της Δυτικής Μάνης επιβεβαιώνει ότι μπορεί να υπάρξει τουριστική ανάπτυξη και σε περιοχές (όπως η Κρήτη, η Ρόδος κ.λπ.) που δεν έχουν σύγχρονες υποδομές, επειδή οι Ευρωπαίοι τουρίστες αντιμετωπίζουν τον προορισμό της Ελλάδας όπως τους προορισμούς της Βόρειας Αφρικής και της Ασίας - οι οποίοι έχουν θέσει χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών αναφορικά με την προσέλκυση επισκεπτών υψηλού εισοδήματος.
Σε κάθε περίπτωση είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτα και άξια περαιτέρω μελέτης, τόσο το φαινόμενο της οικονομικής ανάπτυξης σε μια περιοχή που έχει τεράστιο έλλειμμα υποδομών, όσο και η αδυναμία της κεντρικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης να προσθέσουν αξία στις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα. Αξιοπρόσεκτη είναι επίσης η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι πολίτες και οι επιχειρηματίες το έλλειμμα υποδομών: Θεωρητικά θα έπρεπε να διεκδικούν δυναμικά την κατασκευή σύγχρονων οδικών δικτύων, αντιπλημμυρικά έργα, και φυσικά λύσεις για τα προβλήματα της λειψυδρίας και της διαχείρισης των σκουπιδιών. Προφανώς όμως έχουν πειστεί ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα να εισακουστούν τα αιτήματά τους, κι έτσι συνεχίζουν να πορεύονται στο άγνωστο με βάρκα την… απελπισία τους.
Ετσι κι αλλιώς οι Ευρωπαίοι τουρίστες έρχονται προετοιμασμένοι για περιπέτεια στην Ελλάδα - και μάλλον ξέρουν ότι υπάρχει ενδεχόμενο να διψάσουν δίπλα στα σκουπίδια.
Θανάσης Λαγός
