Το πρόβλημα όμως βρε παλικάρια δεν είναι αν φυτρώνει στη Μεσσηνία το... χόρτο. Το πρόβλημα είναι ποιος θα το διαθέσει στην αγορά. Το πρόβλημα είναι ποιος έχει τις γνώσεις για να το προβάλει και να το προωθήσει στους καταναλωτές. Χόρτα και λάδι είναι εύκολο να παράγουμε. Να τα πουλήσουμε σε καλή τιμή είναι δύσκολο. Δυστυχώς όμως αυτή η γνώση δεν αποκτιέται σε ημερίδες και σεμινάρια. Αυτή η γνώση διδάσκεται στα πανεπιστήμια αλλά στην Ελλάδα δεν θέλουμε να συνδέσουμε τη μόρφωση με την αγορά και έτσι μένουμε ικανοποιημένοι πουλώντας χύμα λάδι με τον τενεκέ. Σε κάθε περίπτωση είναι τραγικό ο ελληνικός λαός που έχει διακριθεί για τις εμπορικές του ικανότητες να μην μπορεί να πουλήσει τα αξιόλογα αγροτικά προϊόντα που παράγει.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα και τις θεωρίες από την αρχή. Είναι λάθος να λέμε ότι στην Ελλάδα ή στην Μεσσηνία δεν παράγουμε τίποτα. Παράγουμε πολλά προϊόντα που δεν μπορούμε να πουλήσουμε. Με άλλα λόγια παράγουμε... άχρηστα προϊόντα καθώς με αυστηρά οικονομικούς όρους τα αγαθά που μένουν αδιάθετα είναι... άχρηστα. Γιατί όμως είναι άχρηστα τα προϊόντα που παράγουμε; Κυρίως για δυο λόγους. Είτε γιατί οι καταναλωτές βρίσκουν φθηνότερα προϊόντα από αυτά που πουλάμε είτε γιατί βρίσκουν καλύτερης ποιότητας από τα δικά μας άριστα αγαθά. Μερικές φορές οι καταναλωτές βρίσκουν και φθηνότερα και καλύτερα αγαθά από αυτά που παράγουμε εμείς. Τότε πάνε για διακοπές στην... Τυνησία αλλά αυτό είναι άλλο μάθημα πολιτικής οικονομίας. Σήμερα θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τα αγροτικά προϊόντα. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι στη Μεσσηνία παράγουμε εξαιρετικό ελαιόλαδο ή... χόρτο. Εσείς θα διαλέξετε αρχικώς τι θα φυτέψετε με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Σας έχουν πείσει ότι η αγορά ζητάει ελαιόλαδο και εγώ δεν μπορώ να σας αλλάξω γνώμη. Για αυτό λοιπόν φυτέψατε σε ολόκληρη τη Μεσσηνία ελιές. Φυτέψατε λοιπόν ελιές και βγάζετε εξαιρετικό ελαιόλαδο. Ποιος το λέει ότι το ελαιόλαδο είναι εξαιρετικό; Εμείς και κάποιοι ειδικοί αλλά ο καταναλωτής δεν το... ξέρει. Από εδώ ξεκινάει λοιπόν το πρόβλημα καθώς σημασία δεν έχει να γνωρίζουμε εμείς ότι το ελαιόλαδο είναι εξαιρετικής ποιότητας. Θα πρέπει να το μάθουν και οι... άλλοι. Οι εν δυνάμει καταναλωτές. Για την ακρίβεια πρώτα από όλα θα πρέπει να μάθουν οι καταναλωτές τη διάκριση ανάμεσα στο ελαιόλαδο και στο.... έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Αν δεν μάθουν οι καταναλωτές αυτή τη διάκριση δεν κάνουμε δουλειά και καλό είναι να τα παρατήσουμε τώρα και να ασχοληθούμε με τις... φούντες που λέγαμε στην αρχή. Σε διαφορετική περίπτωση οι κουτόφραγκοι θα τρώνε ραφιναρισμένο λάδι Τυνησίας και θα πίνουν ρετσίνα Λιβύης στην υγειά μας.
Ας υποθέσουμε όμως ότι οι καταναλωτές έμαθαν και διακρίνουν το ελαιόλαδο από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Κερδίσαμε τον αγώνα; Οχι φυσικά, τώρα αρχίζουν τα πέναλτι.... και οι Κρητικοί έχουν παράδοση να στήνουν στα εννιά μέτρα όποιον δυσφημεί τα προϊόντα τους. Θα σας κάνω την ερώτηση με απλά λόγια: Πώς θα πούμε ότι το δικό μας λάδι είναι καλύτερο από των Κρητικών χωρίς να θεωρηθεί ότι δυσφημούμε τη μεσογειακή διατροφή της λεβεντογέννας γης; Δύσκολη απάντηση και ακόμα δυσκολότερη η προώθηση προϊόντων σε μια αγορά που έχει ταυτίσει το φιλελευθερισμό με το... Μητσοτάκη και τη μεσογειακή διατροφή με τον Ψηλορείτη. Τι κάνουμε λοιπόν; Ασκούμε επιθετική διαφημιστική πολιτική ώστε να ενημερωθούν οι καταναλωτές για το δικό μας εξαιρετικό λάδι. Προβάλλουμε τα χαρακτηριστικά που το διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα και υπερπροβάλλουμε τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Δεν έχουμε χρήματα για διαφήμιση επειδή τη διακίνηση την έχουν αναλάβει μικρές εταιρείες; Και γιατί συζητάμε τότε; Ας πάρουμε τα μαχαίρια και τα βουνά για να μαζέψουμε... χόρτα. Η μακαρία γη είναι ιδανικός τόπος για άγριο... χόρτο.
