Στα κανονικά κράτη η συζήτηση για την αύξηση της κρατικής και αυτοδιοικητικής περιουσίας συσχετίζεται με τη στέρηση των αντίστοιχων πόρων από τον παραγωγικότερο ιδιωτικό τομέα και τόσο οι υποστηρικτές της όσο και οι πολέμιοί της επιχειρηματολογούν παραθέτοντας στοιχεία για την ευημερία του κοινωνικού συνόλου.
Στα Νότια Βαλκάνια, που έτσι και αλλιώς έχουν ξεχαστεί στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η συζήτηση για το μέγεθος της κρατικής περιουσίας δεν έχει καν ξεκινήσει, αφού οι περισσότεροι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μόνο ο εκάστοτε... σουλτάνος εκφράζει το κοινό συμφέρον και ότι όλοι οι υπόλοιποι ιδιώτες κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας. Βεβαίως σουλτάνο σήμερα δεν έχουμε, αλλά έχουμε πρωθυπουργό, υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους και διοικητές δημοσίων υπηρεσιών, που μάχονται να αυξήσουν την περιουσία που διαχειρίζονται.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν προκαλεί καμία έκπληξη ούτε ότι ο Δήμος Καλαμάτας ακύρωσε την πώληση 49 στρεμμάτων στον Κορδία, επειδή πιστεύει ότι θα τα διαχειριστεί καλύτερα από ιδιώτες, ούτε ότι το Δασαρχείο είναι ο μεγαλύτερος φεουδάρχης στη Μεσσηνία. Εκπληξη προκαλεί ότι δεν υπάρχει ούτε μία δημοτική παράταξη (ή έστω ένας αποτυχών συνδυασμός) που να ζητεί συρρίκνωση του δήμου για να είναι αξιοποιήσιμη η περιουσία του όπως στα κανονικά κράτη.
Οπως αποδεικνύεται, η πλειονότητα έχει πειστεί ότι μόνο ο σουλτάνος ενδιαφέρεται για το κοινό καλό και για αυτό όλοι μαλώνουν για το ποιος είναι ικανότερος... σουλτάνος.
Θανάσης Λαγός
