Σε απόλυτους αριθμούς, η Πελοπόννησος εξάγει πετρελαιοειδή αξίας 3,7 δισ. ευρώ, ενώ η αξία όλων των υπολοίπων εξαγώγιμων προϊόντων της είναι μόλις 723 εκ. ευρώ. Σε μια σύγχρονη Περιφέρεια, τα παραπάνω στοιχεία του Ινστιτούτου Εξαγωγικών Ερευνών και Σπουδών του ΣΕΒΕ για τη μονοκαλλιέργεια των... πετρελαιοειδών θα προκαλούσαν πολιτικό σεισμό. Στην Πελοπόννησο, η άρχουσα πολιτική και επιχειρηματική τάξη αγνοεί επιδεικτικά αυτά τα συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία, πιστεύοντας ενδεχομένως ότι η ανάπτυξη είναι ένα... μεταφυσικό φαινόμενο, ανεξάρτητο μάλιστα από την οικονομία. Σε κάθε περίπτωση, τα τελευταία χρόνια έχουμε διαβάσει δεκάδες άρθρα για τον κίνδυνο μιας μελλοντικής «μονοκαλλιέργειας του τουρισμού», αλλά ούτε ένα σχόλιο για την υπαρκτή μονοκαλλιέργεια των πετρελαιοειδών στην Πελοπόννησο.
Ανεξάρτητα όμως από τις ιδεοληψίες της άρχουσας τάξης που κρατούν δέσμια την Πελοπόννησο, θα πρέπει να τονιστεί το εξής: Σε εθνικές οικονομίες όπου κυριαρχεί η μονοκαλλιέργεια των πετρελαιοειδών (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ρωσία κ.λπ.) αφενός το εισόδημα παρακρατείται από ολιγαρχικές οικογένειες και δεν διαχέεται στην κοινωνία, και αφετέρου η πολιτική εξουσία ελέγχεται ουσιαστικά από τους ολιγάρχες που κατέχουν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Αντιθέτως, στις χώρες όπου κυριαρχεί ο τουρισμός, το εισόδημα διαχέεται στην κοινωνία, καθώς οι τουριστικές υπηρεσίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με δεκάδες επιχειρήσεις του πρωτογενούς τομέα, της μεταποίησης, των μεταφορών και της εστίασης.
Πρέπει λοιπόν να... κλείσει η Motor Oil; Οχι, φυσικά. Θα πρέπει όμως ένα μεγάλο ποσοστό των εθνικών φορολογικών εσόδων από τα πετρελαιοειδή να αποδίδεται στην Περιφέρεια που φιλοξενεί τις εγκαταστάσεις. Αν μάλιστα αυτά τα έσοδα επενδύονται και σε συγκεκριμένους τομείς (όπως για παράδειγμα η δημιουργία νέας σιδηροδρομικής γραμμής στην Πελοπόννησο) τότε θα έχουμε και πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία, καθώς οι πολιτικοί δεν θα μπορούν να σπαταλήσουν τα χρήματα σε άχρηστα μικροέργα.
Δυστυχώς όμως, η άρχουσα τάξη συνεχίζει να αγνοεί τα οικονομικά στοιχεία και γι’ αυτό δεν διεκδικεί ούτε τα αυτονόητα. Προτιμά να… ανησυχεί για τη «μονοκαλλιέργεια του τουρισμού» και να φιλονικεί περί όνου σκιάς.
Θανάσης Λαγός
