Πριν βιαστείτε να απαντήσετε, θα υπενθυμίσω ότι συγκυριακή χαρακτηρίστηκε το 1986 και η "άλωση" των Δήμων Αθηναίων, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα των επόμενων αναμετρήσεων απέδειξαν ότι ήταν καθοριστική για την αναδιάταξη των πολιτικών δικτύων στους τρεις αυτούς δήμους.
Σε κάθε περίπτωση, η κυριαρχία των "γαλάζιων" αυτοδιοικητικών δυνάμεων στη Μεσσηνία και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αν και έχει τις ρίζες της στα μακροχρόνια πελατειακά δίκτυα της "συντηρητικής παράταξης", σήμερα εδράζεται πάνω στις διακοινοτικές δομές που δημιούργησαν οι μεταρρυθμίσεις του "Καποδίστρια" και του "Καλλικράτη". Ειδικά στο Δήμο Καλαμάτας η ένταξη των κοινοτήτων της Βέργας και του Ασπροχώματος και των πρώην Δήμων Αριος, Θουρίας και Αρφαρών άλλαξε τόσο τη σύνθεση μεταξύ αστικού, ημιαστικού και αγροτικού πληθυσμού όσο και το συσχετισμό των δυνάμεων, που είχε διαμορφωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες στον αστικό δημοτικό ιστό. Στους υπόλοιπους δήμους της Μεσσηνίας, η μεγέθυνση ουσιαστικά ευνοεί όποιον χρησιμοποιεί τον αυτοδιοικητικό μηχανισμό για να συντηρήσει την κατεστημένη τάξη πραγμάτων (όπως οι αυτοδιοικητικοί της "συντηρητικής παράταξης") και πλήττει όποιον επιχειρεί να αναδιανείμει πόρους, εισοδήματα και ισχύ (όπως οι αυτοδιοικητικοί της "προοδευτικής παράταξης").
Κλείνοντας το σημερινό άρθρο απλώς θα επισημάνουμε ότι στους μεγάλους ευρωπαϊκούς δήμους οι σοσιαλδημοκράτες επικρατούν (όπου επικρατούν) γιατί τις περισσότερες φορές συντηρούν καλύτερα την κατεστημένη τάξη πραγμάτων δίνοντας έμφαση στην παροχή υπηρεσιών (προσχολική εκπαίδευση, συγκοινωνίες κ.λπ.), αντί να πελαγοδρομούν μεταξύ υπαρκτού σοσιαλισμού και ουτοπικού ριζοσπαστισμού.
Θανάσης Λαγός
