Στην επιστολή του ο Μανόλης Φραγκάκης τονίζει την ανάγκη ανάπτυξης ενός ανθεκτικού στην κλιματική αλλαγή, έξυπνου, ασφαλούς, περιβαλλοντικά φιλικού και βιώσιμου μέσου σταθερής τροχιάς που θα ενισχύσει την ενδοπεριφερειακή κινητικότητα και θα εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή πρόσβαση στα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις τουριστικές και βιομηχανικές υποδομές της Κρήτης, από και προς το νέο αεροδρόμιο. Στο νέο -υπό κατασκευή- διεθνές Αεροδρόμιο Καστελίου ο αναμενόμενος ετήσιος φόρτος επιβατών το 2025 μπορεί να ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια επιβάτες, με το 80% περίπου της συνολικής κίνησης να συγκεντρώνεται στο εξάμηνο Μαΐου - Οκτωβρίου».
Στη Μεσσηνία και στην Πελοπόννησο, ενώ υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο που συνδέει τον Αερολιμένα "Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος" με το κέντρο και το λιμάνι της Καλαμάτας, καθώς και με τους αρχαιολογικούς χώρους των Μυκηνών και της Αρχαίας Ολυμπίας, ούτε ένας αιρετός δεν ασχολείται σοβαρά με την επανακυκλοφορία των τρένων. Ειλικρινά δεν ξέρω αν τελικώς η Κρήτη θα αποκτήσει και σιδηρόδρομο μετά από κινητοποίηση των πολιτικών και των πολιτών της, αλλά είμαι βέβαιος ότι έχει 10 εκατομμύρια λόγους (όση η αναμενόμενη ταξιδιωτική κίνηση της Κρήτης) για να ξεπεράσει σε συγκοινωνιακές υποδομές την Πελοπόννησο -που αν και απέκτησε νωρίτερα αυτοκινητόδρομους δεν κατάφερε να τους αξιοποιήσει αυξάνοντας τα ταξιδιωτικά της έσοδα.
Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον αξιοκατάκριτη η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζει η Μεσσηνία την καταστροφή του σιδηροδρομικού δικτύου Καλαμάτα - Αεροδρόμιο - Μεσσήνη εξαιτίας της χάραξης του νέου δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος. Σε μια κανονική χώρα θα προκαλούσε εξέγερση η χάραξη που καταστρέφει το σιδηροδρομικό δίκτυο στο μέσο μιας ενεργειακής κρίσης και με ορατές τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Η Μεσσηνία όμως παρακολουθεί αμέριμνη και ψηφίζει πολιτικούς που μετατρέπουν τους σιδηροδρομικούς σταθμούς σε γραφεία συλλόγων με πολλές ψήφους.
Γιατί, είπαμε, ανθεί δημογραφικά και οικονομικά η Κρήτη, ενώ η Μεσσηνία και η Πελοπόννησος πνέουν τα λοίσθια;
Θανάσης Λαγός
