Παντού στον κόσμο, σε όλες τις δημοκρατικές χώρες, η εκλογή των δημάρχων, των περιφερειαρχών, των κυβερνητών, των βουλευτών, των γερουσιαστών, των πρωθυπουργών και των προέδρων είναι κομματική υπόθεση. Μόνο στις προνεωτερικές κοινωνίες, όπου κυριαρχεί το τρίπτυχο Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια, οι κοτζαμπάσηδες επιλέγονται από ντόπιες ισχυρές οικογένειες με την ευλογία της Εκκλησίας. Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, τα ισχυρά μαζικά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό, ειδικά στα αστικά κέντρα, να περιορίσουν την ισχύ των προνεωτερικών κέντρων ορίζοντας υποψηφίους που υπηρέτησαν τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και της οικονομίας. Η απομαζικοποίηση των μεγάλων κομμάτων, όμως, έφερε ξανά στο προσκήνιο τις τοπικές απολίτικες δυνάμεις που ενδιαφέρονται μόνο για τη νομή της εξουσίας. Στους μικρούς δήμους το φαινόμενο της απολιτικοποίησης, που βαφτίζεται «αποκομματικοποίηση», τείνει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με ευθύνη των κομμάτων, που έχουν ρίξει "λευκή πετσέτα" στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Γι’ αυτό εκλέγονται ολοένα και περισσότεροι απίθανοι τύποι που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, παρά μόνο σε προνεωτερικά αντιδημοκρατικά κέντρα εξουσίας.
Αλλά πλέον και στους μεγάλους δήμους τα κόμματα δείχνουν απρόθυμα να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη που συνεπάγεται η στήριξη ενός υποψηφίου. Σε κάθε περίπτωση, τα κόμματα που εμπιστεύονται (σωστά) τα μέλη τους στις εσωκομματικές εκλογές ανάδειξης των επικεφαλής τους θα πρέπει να ορίσουν και εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Είναι τουλάχιστον παράλογο τα μέλη ενός κόμματος να εκλέγουν τον αρχηγό του και να μην εκλέγουν τον επικεφαλής του αυτοδιοικητικού ψηφοδελτίου. Εξίσου παράλογο σε μια δημοκρατία είναι τα κόμματα να παρακολουθούν αμέριμνα τις πασαρέλες απολίτικων υποψηφίων, αντί να μάχονται στις εκλογές για τον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών και οικονομικών δομών, που θα οδηγήσει σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών
Θαανάσης Λαγός
