Αν ο κ. Τατούλης ψάρευε απλώς στα θολά της λησμονιάς χωρίς να αμφισβητεί ανοιχτά δημοκρατικούς θεσμούς όπως τα κόμματα, η προσπάθεια του θα ήταν απλώς κωμική αφού δεν έχει κανένα νόημα απολύτως νόημα η κριτική μιας δήθεν ακομμάτιστης πορείας που στην πραγματικότητα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ισχύ των κομμάτων. Δυστυχώς όμως ο κ. Τατούλης αφήνει υπονοούμενα για τον πατριωτισμό των κομμάτων ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς κόμματα.
Δεν ψαρεύει όμως μόνο ο κ. Τατούλης στα θολά του αντικομματισμού. Ψαρεύουν και πολλοί αυτοδιοικητικοί, ειδικά σε μικρούς δήμους, προβάλλοντας τον εαυτό τους ως σωτήρα της τοπικής κοινωνίας από τις αμαρτίες των κομμάτων. Ουσιαστικά οι επίδοξοι σωτήρες αμφισβητούν ανοιχτά τη φιλελεύθερη δημοκρατία αφήνοντας να εννοηθεί ότι όλα θα είναι καλύτερα σε ένα… φέουδο χωρίς κόμματα που θα διοικείται ανεξέλεγκτα από ένα σοφό κοτζαμπάση και (γιατί όχι) την οικογένεια του.
Είναι κακό να είναι κάποιος υποψήφιος στην αυτοδιοίκηση χωρίς να έχει κομματική ταυτότητα; Στη δημοκρατία προφανώς και δεν υπάρχουν κακές υποψηφιότητες πλην εκείνων που στρέφονται εναντίον της, αμφισβητώντας ρητά ή υπόρρητα τα κόμματα ή οποιοδήποτε άλλο δημοκρατικό θεσμό.
Με απλά και ξεκάθαρα λόγια: Δημοκρατία χωρίς κόμματα και χωρίς κομματικούς υποψήφιους στην αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι αφελής ή επικίνδυνος
Θανάσης Λαγός
