Θεωρητικώς το οικονομικό αυτό θαύμα θα έπρεπε να βρίσκεται στην προμετωπίδα των προεκλογικών φυλλαδίων του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα όμως με όλες τις ενδείξεις, η σπουδαία αυτή επίδοση μάλλον δεν συμβαδίζει με τη ριζοσπαστική ρητορική που γοητεύει τον σκληρό κομματικό πυρήνα και τους νοσταλγούς της ιδεολογικής καθαρότητας του 3%. Γενικότερα, η αριστερή ιντελιγκέντσια εξακολουθεί να ερμηνεύει τον σύγχρονο κόσμο με βάση το μανιχαϊστικό δίπολο «κακοί αστοί» - «καλοί εργάτες», και άρα περισσεύει από την προκρούστεια κλίνη της το επίτευγμα του μικροεπιχειρηματία της διπλανής πόρτας. Έτσι κι αλλιώς στο ριζοσπαστικό αφήγημα της διαρκούς εξέγερσης δεν υπάρχει χώρος ούτε για την κόρη του «κυρ-Παντελή» που νοικιάζει μέσω Airbnb το σπίτι που κληρονόμησε από τον πατέρα της στο χωριό, ούτε φυσικά για τον νέο barista που έγινε επιτυχημένος επιχειρηματίας επειδή επένδυσε στον τουρισμό. Η αριστερή ιντελιγκέντσια έχει ξεχαστεί στον 19ο αιώνα και γι’ αυτό συνεχίζει να ερμηνεύει τον σύγχρονο κόσμο σύμφωνα με δοξασίες που γράφτηκαν με κερί επειδή δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα. Μέσα από αυτό το ιδεοληπτικό παράθυρο η ταξιδιωτική οικονομία φαντάζει σαν ανεπιθύμητη απόφυση της βιομηχανικής κοινωνίας, με συνέπεια οι αριστεροί διανοούμενοι να αντιμετωπίζουν τον τουριστικό κλάδο με την ίδια απέχθεια που αντιμετώπιζαν οι γαιοκτήμονες την ανερχόμενη αστική τάξη στα πρώτα βήματα του καπιταλισμού.
Με απέχθεια αντιμετωπίζει όμως και η δεξιά ιντελιγκέντσια την ταξιδιωτική οικονομία, καθώς δεν θέλει ακόμα να πιστέψει ότι πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που ταξίδευαν μονάχα τα «μοντέλα» στις κοσμικές σελίδες του «Ίακχου», τις οποίες έγραφε ο μακαρίτης Ζάχος Χατζηφωτίου στον «Ταχυδρόμο». Η δεξιά ιντελιγκέντσια νοσταλγεί τις ημέρες που η ίδια πήγαινε στο Μουσείο του Λούβρου με πανάκριβες πτήσεις, οι οποίες καθιστούσαν τα ταξίδια απαγορευτικά ακόμα και για τη μεσαία τάξη. Ουσιαστικά πυροβολεί τον μαζικό τουρισμό, επειδή θεωρεί τον «λαό» ανάξιο να μπλέκεται στα πόδια της στους διάφορους γοητευτικούς προορισμούς ή να απολαμβάνει αγαθά και υπηρεσίες που θα έπρεπε να απολαμβάνει μόνο η πνευματική ελίτ της τυραννικής πλατωνικής Πολιτείας.
Μαζί με τη δεξιά ιντελιγκέντσια πολεμούν τον μαζικό τουρισμό και διάφοροι μωροφιλόδοξοι που ονειρεύονται να κάνουν μόνοι τους διακοπές στη Μύκονο όπως την εποχή του «Ίακχου», όταν ξυπόλυτοι στο νησί δίπλα στους ψαράδες περπάταγαν μόνο αριστοκράτες, καπιταλιστές και διάσημοι καλλιτέχνες.
Μωροφιλόδοξοι, αριστερή και δεξιά ιντελιγκέντσια πιστεύουν ότι μπορούν να θέσουν τροχοπέδη στον οικονομικό και κοινωνικό μετασχηματισμό, με το να υπερπροβάλουν τις «αλλοιώσεις» που προκαλούν στο περιβάλλον και στο αστικό τοπίο οι ταξιδιώτες. Προφανώς θεωρούν… ήσσονος σημασίας τις αλλαγές που προκάλεσε η μετάβαση από την αγροτική στη βιομηχανική κοινωνία, και γι’ αυτό εστιάζουν μόνο στις αλλαγές που συνοδεύουν τη μετάβαση από τη βιομηχανική οικονομία στην οικονομία των ταξιδιωτικών υπηρεσιών. Προφανώς επίσης, δεν μπορούν να πιστέψουν πως η πρόοδος δεν ανακόπτεται από μωροφιλόδοξους διανοούμενους, που νοσταλγούν τον… ταξικό τουρισμό και θέλουν να θέσουν όρια και κριτήρια για τη μετακίνηση του πληθυσμού και την είσοδό του στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.
Θανάσης Λαγός
