Του λόγου το ασφαλές επιβεβαιώνει ο γερασμένος στόλος ιδιωτικών αυτοκινήτων, που κυκλοφορεί στους δρόμους της Καλαμάτας εξαιτίας των χαμηλών εισοδημάτων, που δεν επιτρέπουν στους πολίτες της Μεσσηνίας να τα αντικαταστήσουν. Με κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Μεσσηνίας στο 45,7% του μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο στόχος της ηλεκτροκίνησης εκτός από ανεδαφικός είναι και επικίνδυνος για την κοινωνική γαλήνη.
Ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα μπορεί να αγοράσει μόνο το μέσο νοικοκυριό της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, που έχει μηνιαίο εισόδημα πάνω από 5.000 ευρώ και άρα μπορεί να διαθέσει 500 και 800 ευρώ για την αγορά ηλεκτρικού οχήματος. Το χαμηλόμισθο νοικοκυριό της Μεσσηνίας, εδώ και πολλά χρόνια, έχει δυνατότητα να αγοράσει μόνο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο και για αυτό στους δρόμους του νομού τα περισσότερα οχήματα είναι εικοσαετίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και οι Μεσσήνιοι που μπορούσαν στις αρχές του 2000 να αγοράσουν καινούργιο αυτοκίνητο, αδυνατούν μετά τη χρεοκοπία του 2010, καθώς τα εισοδήματά τους μειώθηκαν δραματικά εξαιτίας της πολυετούς λιτότητας.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο, μόνο η λύση της δημόσιας συγκοινωνίας θα μπορούσε να δώσει περιβαλλοντικές ανάσες στην Καλαμάτα και οικονομικές ανάσες στους πολίτες. Τα «τρωκτικά» των ΕΣΠΑ όμως απορρίπτουν τη δημόσια συγκοινωνία, γιατί η ανάπτυξή της δεν θα τους προσφέρει ικανοποιητικό μερίδιο από τους ευρωπαϊκούς πόρους, που θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά ηλεκτρικών οχημάτων και μέσων σταθερής τροχιάς. Για αυτό, αν και γνωρίζουν το οικονομικό χάσμα που χωρίζει την Καλαμάτα από την υπόλοιπη Ευρώπη, προσχηματικά κυνηγούν χίμαιρες, ενώ στην πραγματικότητα βγάζουν το παντεσπάνι τους ροκανίζοντας το ΕΣΠΑ.
Και για να τελειώνουμε οριστικά και αμετάκλητα με την απάτη της κλιματικής ουδετερότητας, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η ακριβή πράσινη ενέργεια άνοιξε τον πολιτικό ασκό του Αιόλου, καθώς αύξησε τη φτώχεια και την ακρίβεια. Οι πολίτες θα χρησιμοποιήσουν φιλική στο περιβάλλον τεχνολογία μόνο αν αποκτήσουν τα υψηλά εισοδήματα που απαιτούνται για την αγορά της. Τα υπόλοιπα είναι όλα προσχήματα των πολιτικών και οικονομικών «τρωκτικών», που ροκανίζουν τα χρήματα και το μέλλον της Μεσσηνίας.
