Προσωπικά έχω να μπω σε αστικό λεωφορείο της Καλαμάτας από το 1985. Μετακινούμαι στις κοντινές αποστάσεις με τα πόδια και στις μακρινές με ιδιωτικό αυτοκίνητο ή ταξί. Το ίδιο κάνουν και χιλιάδες Μεσσήνιοι που κινούνται καθημερινώς στην Καλαμάτα, αφού οι κυκλοφοριακοί κανόνες της πόλης ενθαρρύνουν -αν δεν... επιβάλλουν- τη χρήση του ιδιωτικού αυτοκίνητου, ενώ αφήνουν έξω από τους δρόμους τα μέσα μαζικής μετακίνησης.
Ουσιαστικά οι ισχύοντες κυκλοφοριακοί κανόνες είναι απομεινάρια μιας εποχής η οποία έχει τελειώσει οριστικά στις σύγχρονες πόλεις, και διατηρείται μόνο σε τριτοκοσμικές περιοχές που θεωρούν ακόμα το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως μέσο καταξίωσης. Στις πόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου, οι πολίτες μετακινούνται κυρίως με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και στο κέντρο τους απαγορεύεται η χρήση του αυτοκίνητου. Η Καλαμάτα όμως, όπως και οι περισσότερες ελληνικές πόλεις, έχει μείνει στην εποχή του "Καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε... καβάλα πίνουν τον εσπρέσο τους μπροστά στην παραλία".
Εννοείται ότι οι “καβαλάρηδες” θαυμάζουν τους πεζόδρομους των σύγχρονων πόλεων, αλλά δεν τους θέλουν στη δική τους. Γι' αυτό ψηφίζουν άρχοντες που θα διατηρήσουν την κατεστημένη κυκλοφοριακή τάξη πραγμάτων. Την ίδια ώρα, οι σύγχρονες πόλεις δημιουργούν ολοένα και περισσότερους πεζόδρομους ή ποδηλατόδρομους, με συνέπεια να διευρύνεται το χάσμα που τις χωρίζει από τις τριτοκοσμικές αυτοκινητοκρατατούμενες περιοχές.
Κατά τα άλλα, οι άρχοντες του τρίτου κόσμου ονειρεύονται να πουλήσουν εξοχικές κατοικίες σε ηλικιωμένους Ευρωπαίους συνταξιούχους για να αυξήσουν το ΑΕΠ και το εθνικό μας εισόδημα. Ούτε στιγμή δεν περνάει από το μυαλό τους ότι κανένας συνταξιούχος δεν θα αφήσει μια φιλόξενη για τους πεζούς πόλη, για να εγκατασταθεί στο κυκλοφοριακό χάος ενός αστικού κέντρου που δεν διαθέτει δημόσια συγκοινωνία.
Δεν είναι κακοί τούτοι οι άρχοντες. Απλώς... τόσοι είναι· και δεν μπορούν ούτε καν ν' αντιγράψουν.

Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr