Βεβαίως για να συνεχίσει την πορεία της στο χρόνο και προς την εξουσία, θα πρέπει να βγει σώα από την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου της πρόεδρου και να μη γίνει... τέσσερα κόμματα όπως έγινε το ΠΑΣΟΚ. Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η Νέα Δημοκρατία δύσκολα θα παραμείνει ισχυρή μετά τις εσωκομματικές εκλογές, υπερτονίζοντας όχι μόνο τις πολιτικές διαφορές των τεσσάρων υποψηφίων, αλλά και το χάσμα που χωρίζει το “καραμανλικό” από το “σαμαρικό” στρατόπεδο. Υποτιμούν όμως τη δυναμική του αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, το οποίο αναζητά αγωνιωδώς έναν αξιόπιστο αντίπαλο του Αλέξη Τσίπρα και θα συσπειρωθεί γύρω από το μεγαλύτερο αντίπαλο κόμμα, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στα προγράμματα των υπόλοιπων.
Ετσι λειτουργεί ο δικομματισμός, γι' αυτό και η Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει να γίνει 4 κόμματα μόνο εάν αλλάξει ο εκλογικός νόμος και οι επόμενες εκλογές γίνουν με απλή αναλογική. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν θα διαλυθεί μόνο η Νέα Δημοκρατία, αλλά και ο έτερος πόλος του συστήματος που αυτή την περίοδο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει ενδεχόμενο ο Αλέξης Τσίπρας να ψηφίσει έναν εκλογικό νόμο που θα διαλύσει το κόμμα του; Οσο ακραίο κι αν ακούγεται, δεν μπορεί να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο, ειδικά αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρεύσει δημοκοπικά μετά την ψήφιση του Ασφαλιστικού και της φορολόγησης των αγροτών. Τότε, τόσο οι “καπεταναίοι” του ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι “βαρόνοι” της Νέας Δημοκρατίας θα κοιτάξουν πρώτα απ' όλα να σώσουν τις βουλευτικές τους έδρες, ακόμα κι αν χρειαστεί να ψηφίσουν την πρόταση για απλή αναλογική που θα έχει καταθέσει το ΚΚΕ ή κάποιο άλλο κόμμα. Με σύστημα απλής αναλογικής όλοι οι “καπετάνιοι” και οι “βαρόνοι” θα είναι ευχαριστημένοι, αφού όχι μόνο θα εκλεγούν οι ίδιοι, αλλά θα έχουν κι από ένα ιδεολογικά καθαρό κόμμα 9-10 βουλευτών, που θα τους επιτρέπει να διαπραγματεύονται με τους ολιγάρχες και τους δανειστές τη συμμετοχή τους στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει ισχυρός πόλος του δικομματικού συστήματος, η Νέα Δημοκρατία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα συγκρατήσει τον κύριο όγκο της εκλογικής της δύναμης - και το ζητούμενο είναι αν θα ξανακατακτήσει την εξουσία αποσπώντας θετικές ψήφους για μια δική της πρόταση ή αν θα κυβερνήσει με αρνητικές ψήφους ως αντιΣΥΡΙΖΑ. Ο τρίτος δρόμος για την εξουσία απαιτεί το μετασχηματισμό της Νέας Δημοκρατίας σε... γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μεταμορφώθηκε η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή Β' σε γαλάζιο ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να ισορροπεί ασταθώς στη νοητή πολιτική ευθεία, αναζητώντας την ταυτότητά της από την Ακρα Δεξιά έως τη φιλοευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική Αριστερά που πλέον έχει ταυτιστεί πλήρως με τη Χριστιανοδημοκρατία. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και γενικότερα για το πολιτικό σύστημα, κανένας από τους τέσσερις υποψηφίους στην εσωκομματική αναμέτρηση δεν έχει την πυγμή που απαιτείται για να επιβάλει τη δική του ατζέντα στο κομματικό κατεστημένο.
Ετσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου στη Μεσσηνία, είδαμε τους τέσσερις υποψήφιους προέδρους της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο να συναντιούνται με τους ίδιους τοπικούς παράγοντες με τους οποίους συναντιούνται και οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να επαναλαμβάνουν τις ίδιες κοινότοπες επικοινωνιακές προτάσεις, που κινούνται μεταξύ... ακραία πολιτικά ορθού λόγου και κολακείας. Παράλληλα και οι τέσσερις υποψήφιοι μιλώντας στο ίδιο ακροατήριο φρόντισαν να χαϊδέψουν τα αυτιά των παριστάμενων, αντί να καταθέσουν μια διαφορετική πρόταση από αυτήν του... ΣΥΡΙΖΑ.
Για παράδειγμα, κανένας δεν τόλμησε να πει στην πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου ότι χρειάζεται ένα πιο ελαστικό ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων - ή στον πρόεδρο του Επιμελητηρίου ότι πρέπει να σταματήσει η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων-βαμπίρ που επιβιώνουν επειδή δεν πληρώνουν ΦΠΑ και εισφορές. Κανένας επίσης δεν τόλμησε να πει στους αγρότες ότι είναι αναγκαία η φορολόγησή τους, ή στους συνταξιούχους ότι πρέπει να εξορθολογιστεί το ασφαλιστικό σύστημα. Εννοείται δε ότι μπροστά στο συντηρητικό ακροατήριο κανένας δεν τόλμησε να θέσει το θέμα του συμφώνου συμβίωσης ή, πολύ περισσότερο, την επανεξέταση της σχέσης κράτους - εκκλησίας.
Βεβαίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για φιλελεύθερη στροφή και ο Αδωνις Γεωργιάδης για φιλελεύθερη οικονομική στροφή, διαχωρίζοντας έτσι κάπως τη θέση τους από το Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Απόστολο Τζιτζικώστα που φλερτάρουν με την παραδοσιακή συντηρητική βάση της Νέας Δημοκρατίας. Ομως, τόσο ο κ. Γεωργιάδης όσο και ο κ. Μητσότακης, πέρα από τις γενικές προτάσεις, απέφυγαν εντελώς κατά τη διάρκεια των περιοδειών τους να συζητήσουν τα οδυνηρά θέματα - και αντ' αυτού φωτογραφήθηκαν χαμογελαστοί στο πλευρό των τοπικών παραγόντων που θέλουν να γίνει η Νέα Δημοκρατία... γαλάζιος ΣΥΡΙΖΑ, για να επιστρέψουν στην εξουσία. Εξίσου χαμογελαστοί φωτογραφήθηκαν φυσικά με τα ίδια στελέχη ο κ. Μειμαράκης και ο κ. Τζιτζικώστας, οι οποίοι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον "γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ".
Γιατί όμως το εκλογικό σώμα να ψηφίσει έναν... γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ αντί για τον αυθεντικό, ή έναν ηγέτη που φοβάται να συζητήσει δύσκολα θέματα με τοπικά στελέχη της περιφέρειας; Η απάντηση είναι απλή: Μόνο επειδή δεν βλέπει άλλη εναλλακτική.
Η ελληνική Δεξιά μπορεί να έχει εφτά ψυχές, αλλά δεν έχει έναν ηγέτη που θα πει στο κομματικό ακροατήριο, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, «η κυρία δεν στρίβει!». Το ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας φωνάζει «στρίψτε» κι αμέσως όλοι οι υποψήφιοι στρίβουν... για να χαμογελάσουν στο φακό.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
