Η λειψυδρία, που πλέον δεν αποτελεί απλώς ένα ενοχλητικό σενάριο για το -έστω και κοντινό- μέλλον, αλλά βρίσκεται εδώ και όπως πάνε τα πράγματα, «ήρθε για να μείνει» -όπως και κάποιος άλλος δήλωσε επιστρέφοντας στην Ελλάδα, πριν περίπου 40 χρόνια...
Και είναι τώρα που -ως Πολιτεία- αποφασίσαμε και εκπονήσαμε, κατόπιν εορτής και με μεγάλη καθυστέρηση, μελέτες διαχείρισης, οι οποίες άμποτε και να μη μείνουν -όπως πολλές άλλες- σε συρτάρια των «αρμόδιων».
Βλέπετε είναι η διαμορφωμένη νοοτροπία αιώνων που θέλει ότι στην Ελλάδα εκμεταλλευόμαστε τα πάντα μέχρι... εξαφανίσεως και μετά... πάμε γι’ άλλα.
Το νερό δεν έτυχε καλύτερης αντιμετώπισης στην πατρίδα μας απ’ όση έτυχε η φύση γενικότερα από σχεδιασμούς «αναπτυξιακής» μορφής. Πανίδα και χλωρίδα καταστρέφονται συστηματικά και σε καθημερινή βάση, από την άναρχη εξάπλωση οικισμών, παρά τις όποιες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Ας μην προκαλούν εντύπωση οι εποχιακές εντάσεις γύρω από το νερό στη Μεσσηνία, αν και γενικά ο νομός μας βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από όμορους νομούς, όπως η Αρκαδία και η Λακωνία.
Κι όπως η ορθή διαχείριση -στο εξής- θα αποτελέσει τη μοναδική ελπίδα για να συνεχίσουμε να έχουμε νερό, θα πρέπει κάποιοι να πάρουν απόφαση ότι δεν γίνεται να μένουν όλοι ευχαριστημένοι, ιδίως όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι στις πηγές και τα ποτάμια μπορούν να μπαίνουν σύνορα και να ισχύουν ιδιοκτησιακά καθεστώτα.
Καιρός κάποιοι να αναλάβουν ευθύνες...
Βασίλης Γ. Μπακόπουλος
