Είναι κουραστικό να επαναλαμβάνονται κάθε τόσο τα ίδια, ωστόσο κάθε καλοκαίρι διαβάζουμε ανακοινώσεις για την ανάγκη φειδούς στην ανεξέλεγκτη κατανάλωση του νερού, με την απειλή προστίμων αν δεν υπάρξει συμμόρφωση, αλλά και την επιβολή τμηματικών διακοπών στην υδροδότηση.

Φαίνεται ότι κάτι εξακολουθεί να συμβαίνει λάθος στην “εκπαίδευσή” μας ως προς την χρηστή χρήση του νερού - κι αυτό αφορά βεβαίως το σύνολο των ΟΤΑ της Μεσσηνίας, ενδεχομένως και της Ελλάδας.

Οι πολιτικές που αντιμετωπίζουν το νερό ως είδος προς κατανάλωση -άρα, θεωρητικά, αν έχω πολλά χρήματα δικαιούμαι να ξοδέψω περισσότερο νερό- φαίνονται, αποδεικνύονται, εντελώς ανεπαρκείς.

Οι όποιοι αρμόδιοι θα πρέπει να σκεφτούν καλά πώς θα πειστεί ο κόσμος ότι το νερό -που δεν είναι ούτε ανεξάντλητο, ούτε όμως και ένα ακόμα είδος προς κατανάλωση ώστε να προκύπτουν έσοδα- πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτό που πραγματικά είναι: αγαθό, και μάλιστα εν ανεπαρκεία.

Οι απλοϊκές “λύσεις” άντλησης νερού από άλλα σημεία, μόνο προσωρινές είναι, καθώς -αν συνεχιστεί το ίδιο “βιολί”- και τα άλλα σημεία κάποια στιγμή θα έχουν ανεπαρκή παροχή...

Η ουσία είναι να μάθουμε ότι μόνο με σωστή διαχείριση και με κατάλληλα έργα εμπλουτισμού του υπόγειου υδροφορέα θα γίνει δυνατό να διασφαλίσουμε την επάρκεια νερού στις πόλεις και τα χωριά. Ισως θα έπρεπε να μάθουμε -ως αρμόδιοι διαχειριστές- να λέμε “όχι” σε καλλιέργειες ή και επενδύσεις ακόμα που προϋποθέτουν μεγάλες ποσότητες νερού. Μια ιδέα είναι, μήπως και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα είναι η ζωή μας όταν οι βρύσες μας θα τρέχουν μόνο συγκεκριμένη ποσότητα νερού και μόνο για συγκεκριμένες ώρες...

Βασίλης Γ. Μπακόπουλος