Ολο αυτό το διάστημα φαίνεται πως οι δράστες δεν είναι συνεχώς οι ίδιοι, αλλά η... φάση προφανώς κληροδοτείται από γενιά σε γενιά ως ένας τρόπος αντίδρασης ή εκτόνωσης.

Προ μηνών μάλιστα ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας μιλώντας για το θέμα των βανδαλισμών στο Δημοτικό Συμβούλιο είχε πει πως δεν πρόκειται για κάποιους ακραίους παραβάτες, αλλά ουσιαστικά για παιδιά της διπλανής πόρτας, για τα οποία δεν θα πρέπει να υπάρξει αυστηρότητα. Προφανώς και δεν λέει κάποιος να διασυρθούν δημοσίως ή να φυλακιστούν, αλλά έστω και για παραδειγματισμό των υπολοίπων θα πρέπει εφόσον πρόκειται για γνωστά άτομα να ληφθούν κάποια μέτρα.

Από εκεί και πέρα, λύσεις για να περιοριστούν, αν όχι να εξαλειφθούν, τέτοια φαινόμενα στο χώρο του Πάρκου Σιδηροδρόμων υπάρχουν και μπορούν να λειτουργήσουν είτε προληπτικά είτε ήπια κατασταλτικά. Από τη μία είναι η αύξηση της φύλαξης ιδίως κατά τις νυχτερινές ώρες. Από την άλλη θα μπορούσε να εξεταστεί σοβαρά η “ενεργοποίηση” των βαγονιών και η απόδοσή τους στο κοινωνικό σύνολο, όχι μόνο ως εκθέματα αλλά και ως εσωτερικοί χώροι με συγκεκριμένους τρόπους. Ισως μία τέτοια κίνηση να λειτουργούσε εν μέρει αποτρεπτικά προς τους πιτσιρικάδες, που ξεσπάνε πάνω στα βαγόνια.

Γενικότερα πάντως βλέποντας το ζήτημα του Πάρκου Σιδηροδρόμων θα πρέπει κάποια στιγμή η πόλη να το αντιμετωπίσει όπως ακριβώς του αξίζει. Οχι απλώς ως ένα πάρκο, αλλά ως έναν μοναδικό χώρο - ανοιχτό μουσείο, μοναδικό στον ελληνικό χώρο, που θα έπρεπε να αποτελεί έναν από τους τρεις πυλώνες αναφοράς της Καλαμάτας μαζί με το Ιστορικό Κέντρο και το παραλιακό μέτωπο.