Το σοβαρό ζήτημα της διαχείρισης σκουπιδιών καταδεικνύει την παθογένεια του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας. Εν έτει 2022 δήμοι και της Μεσσηνίας εξακολουθούν να πετούν τα σκουπίδια στις χωματερές, να τα σκεπάζουν και να ρίχνουν χώμα, ακόμα και αν πιάνουν φωτιά και οι καπνοί πνίγουν τον τόπο και τους ανθρώπους. Και συνεχίζουν να πετάνε σκουπίδια, που ξαναπιάνουν φωτιά, ίσως και σκόπιμα -όπως ακουγόταν παλιότερα και ακούγεται- για να απελευθερωθεί χώρος και να ρίξουν τα καινούργια σκουπίδια. Ολα αυτά αδιαφορώντας για το περιβάλλον και την προστασία του και κυρίως για την υγεία των ανθρώπων.

Η περιφερειακή αρχή Τατούλη από το 2013 και το 2014 αποκατέστησε τις χωματερές της Περιφέρειας Πελοποννήσου και τις έκλεισε. Χωρίς, όμως, να βρει λύση για τη διαχείριση των σκουπιδιών. Χωρίς να καθορίσει πού θα πάνε οι δήμαρχοι τα σκουπίδια. Γενικόλογα και αόριστα δήλωνε ότι τη λύση θα την δώσει η ολοκληρωμένη διαχείριση με ΣΔΙΤ με ανάδοχο την ΤΕΡΝΑ. Οκτώ και 9 χρόνια μετά η ολοκληρωμένη διαχείριση δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, ενώ για τη Μεσσηνία και τη Λακωνία κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε αυτό θα γίνει πράξη.

Για τη μεταβατική διαχείριση των σκουπιδιών ο ένας, η περιφερειακή αρχή έριχνε το μπαλάκι στον άλλον, τον ΦΟΔΣΑ, το συλλογικό όργανο των δήμων και αυτός το επέστρεφε. Κωμικοτραγικές καταστάσεις με την κεντρική εξουσία, τις κυβερνήσεις της εποχής να παρακολουθούν με απάθεια, αδιαφορώντας για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.

Ο Δήμος Τριφυλίας δεν είναι ο μοναδικός στη Μεσσηνία και στην Πελοπόννησο που έχει σοβαρό πρόβλημα με τα σκουπίδια. Κι εδώ είναι η ευθύνη των δημάρχων που επέλεξαν να βρομίσουν τον τόπο με τις χωματερές και δεν απαίτησαν λύσεις και βοήθεια από την κεντρική εξουσία και την Περιφέρεια, μέχρι να ξεκινήσει η ολοκληρωμένη διαχείριση. Διαχείριση που παρά τα προβλήματα και τις αστοχίες της φαντάζει μονόδρομος, ώστε οι εικόνες ντροπής με τα σκουπίδια που καίνε να πάρουν τέλος. Οι δήμαρχοι πρέπει να είναι έτοιμοι να πληρώσουν. Το γνώριζαν.