Ο χαμός του “Μανώλη” πάντως όπως αποδείχθηκε, ενεργοποίησε με ιδιαίτερη επιτυχία τα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά των Καλαματιανών. Σε μία περίοδο, που η κοινωνία στο σύνολό της αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, πάρα πολλοί ήταν αυτοί που συνέβαλαν με το δικό τους οβολό στη συγκέντρωση των απαραίτητων χρημάτων για τη μεταφορά της σορού στην πατρίδα του. Συγκεντρώθηκαν μάλιστα όπως μαθαίνουμε αρκετά χρήματα, τα οποία θα περισσέψουν και θα αποσταλούν στη σύζυγο και στα 5 παιδιά του “Μανώλη” (σύντομα θα γίνει γνωστό και το ακριβές ποσό). Η κινητοποίηση ήταν πραγματικά συγκινητική. Μεταφέροντας τη δική μας εμπειρία από τη συγκέντρωση χρημάτων στα γραφεία της “Ε”, θα πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν λίγοι αυτοί που περνούσαν από την οδό Γεωργούλη επί τούτου. Μόνο και μόνο για να δώσουν κι αυτοί ό,τι μπορούσαν για ένα σκοπό, που εξ αρχής η πλειοψηφία των Καλαματιανών τον είδαν ως ιερό. Η Καλαμάτα θέλησε λοιπόν με το δικό της τρόπο να αποχαιρετήσει έναν άνθρωπο που βρέθηκε να διεκδικεί τα προς το ζην για αυτόν και την οικογένειά του χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα του, αλλά όπως και σε πολλούς άλλους η ζωή του επιφύλαξε ένα απρόσμενο τέλος. Οπως και να έχει, ο “Μανώλης” θα μείνει για πάντα στην καρδιά και τις αναμνήσεις των Καλαματιανών για αυτό που ήταν. Αλλά αυτό που επίσης θα πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι μέσα από ένα τραγικό γεγονός δόθηκε η ευκαιρία στην κοινωνία της μεσσηνιακής πρωτεύουσας να αποδείξει ότι της έχουν μείνει -παρά τις δυσκολίες- σημαντικά αποθέματα ανθρωπιάς.