Τα θετικά της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε. αλλά και της εποπτείας της από τα αρμόδια όργανα της κοινότητας αναδεικνύονται μεγαλοπρεπώς σε θέματα όπως η διαχείριση των σκουπιδιών και συνολικότερα της προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι προφανές πως αν δεν συμμετείχαμε στην Ε.Ε. και δεν  ήμασταν «υπό εποπτεία» ήμασταν ικανοί να πετάμε τα σκουπίδια ακόμα και μέσα στη θάλασσα. Δεν θα περιοριζόμασταν δηλαδή στο να  τα θάβουμε στην παραλία, όπως τώρα. Εννοείται πως αυτά τα περί ολοκληρωμένης διαχείρισης και άλλα «ευρωλιγούρικα της διεθνούς συνωμοσίας των νεοταξιτών» θα τα γράφαμε στα γουρουνοτσάρουχά μας και θα πορευόμασταν υπερήφανα και χαρωπά στο τριτοκοσμικό μας μέλλον.

Οι άθλιοι όμως αυτοί «βελανοφάγοι» θέλουν να μας επιβάλουν τον πολιτισμό τους και απαιτούν να σταματήσουμε να πετάμε, όπου βρούμε γράνα, τα σκουπίδια μας. Δεν το κάνουν βέβαια άδολα αλλά γιατί θέλουν να πωλήσουν την τεχνολογία διαχείρισης που έχουν αναπτύξει, καθώς όταν εμείς δεν τρώγαμε βελανίδια αυτοί έλυναν προβλήματα της σύγχρονης εποχής του πλαστικού και του καταναλωτισμού. Εμείς τα είχαμε λυμένα αυτά τα προβλήματα, όμως  μας επέβαλαν τον πολιτισμό τους και έτσι σταματήσαμε να ζούμε μαζί με γουρούνια και κότες, τα οποία ανακύκλωναν βιολογικά τα σκουπίδια μας, και τώρα μας αφαιρούν και το δικαίωμά μας να τα ρίχνουμε στα ρέματα. Και τι θα πάθει δηλαδή το ποτάμι; Θα φουσκώσει και θα τα πάρει όλα. Αυτά τώρα, ότι, τάχα, θα το βρούμε στο αλάτι και στο πιάτο μας, είναι μόνο και μόνο για να πουλήσουν οι Γερμανοί και εκείνος ο Φούχτελ που γυρνά ένα γύρω με τους δημαρχαίους τα μηχανήματά τους. Θέλουν δηλαδή να μας ξαναχρεώσουν. Αντίσταση στους κατακτητές! Στο κάτω -κάτω δικά μας είναι τα σκουπίδια και τα ρέματα και οι παραλίες και τις κάνουμε ό,τι θέλουμε, και λογαριασμό δεν δίνουμε σε κανέναν.

Πάνω σε αυτήν τη θεωρία, που όσο και αν φαίνεται απλοϊκή, στο όριο του γελοίου, εδράζεται η διαχρονική πολιτική αδράνεια στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών. Σε μια κοινωνία που δεν θεωρούσε πρόβλημα το πού πηγαίνουν τα σκουπίδια της είναι εύκολο να γυρνάς γύρω από τον εαυτό σου και να μην δίνεις λύση. Έχεις τη δυνατότητα να μεταβιβάζεις την ευθύνη από το δήμαρχο στον περιφερειάρχη, στον υπουργό και στην κυβέρνηση. Καταφέρνεις, τελικά, να δοκιμάζεις διάφορα μαντζούνια και λύσεις, χωρίς αποτέλεσμα, απορροφώντας όμως πόρους του Έλληνα και του Ευρωπαίου φορολογούμενου. Και βέβαια μόλις φτάνει ο λογαριασμός, να δείχνεις τον προηγούμενο και τον απέναντι.   Δεν είναι τυχαίο ότι τώρα που έφτασε ο λογαριασμός ο Περιφερειάρχης δείχνει τους δημάρχους, αυτοί τον υπουργό και αυτός περιφερειάρχη και δημάρχους.

Το ανατολίτικο παζάρι αφορά τώρα το αν το πρόστιμο θα το πληρώσουν όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι ή μόνο οι δημότες των περιοχών που έχουν πρόβλημα. Το ζήτημα των πονηρών δημάρχων είναι να μην λουστούν αυτοί την αδράνειά τους. Οι δημότες που θα πληρώσουν το πρόστιμο θα μετατραπούν σε εξαγριωμένους - αγανακτισμένους γιατί αυτοί δεν ήξεραν, και σε κάθε περίπτωση «…δεν πληρώνουν, γιατί δεν χρωστάνε». Οπότε να το πληρώσει η κυβέρνηση, δηλαδή όλοι οι έλληνες πολίτες. Εκεί δεν θα φανεί το μέγεθος του λογαριασμού ή εν πάση περιπτώσει μπορεί να καλυφτεί με μερικά δανεικά από την τρόικα. Και  ψάξε μετά να βρεις πότε τα πήραμε και τι πληρώσαμε στους άθλιους τοκογλύφους και τα λοιπά άλλα ηρωικά και πένθιμα που ακούγονται αδαπάνως όλα αυτά τα χρόνια.

Μετά από τόσα χρόνια κρίσης οικονομικής και πολιτικής τίποτα, δυστυχώς, δεν αλλάζει. Συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Η Γενική Γραμματέας Περιβάλλοντος και πρώην Βουλευτής Μεσσηνίας, αντί να μαζέψει άπαντες τους  δημάρχους και τον περιφερειάρχη στο γραφείο της και να δει τι θα γίνει με το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών, επικοινωνεί ενδιαφέρον για να μην επιδείξει αδράνεια. Τα πράγματα είναι απολύτως καθαρά και όποιος θέλει να κάνει δουλειά και όχι μικροπολιτική έχει μπροστά του μια πολύ συγκεκριμένη επιλογή. Εξαναγκάζει περιφερειάρχη και δημάρχους να κλείσουν το θέμα είτε με την ολοκλήρωση του διαγωνισμού που είναι κυριολεκτικά στον αέρα ή με την ακύρωσή του και τη συμφωνία για ενδιάμεση και τελική άλλη λύση. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να σταματήσει το κρυφτούλι και η επίδειξη ενδιαφέροντος. Για το αδιέξοδο στη διαχείριση των σκουπιδιών έχουν όλοι μερίδιο ευθύνης. Και ο δήμαρχος Καλαμάτας, που παριστάνει την αθώα και εξαπατημένη περιστερά, και το σύστημα Τατούλη και ο Γενικός Γραμματέας ΣΔΙΤ, που εποπτεύει τον διεθνή διαγωνισμό, και οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου περιβάλλοντος τωρινές και του παρελθόντος. Και βέβαια ευθύνη έχουμε και όλοι εμείς οι πολίτες που νομίζουμε ότι δεν μας αφορά το πρόβλημα και αφήνουμε όλους αυτούς του απίθανους να καταστρέφουν το περιβάλλον και να φορτώνουν με επιπλέον οικονομικό χρέος τα παιδιά μας. Γιατί αυτό ακριβώς κάνουμε με την αδιαφορία μας, αφήνουμε μολυσμένη και χρεοκοπημένη πατρίδα στα παιδιά μας.

Υ.Γ. Το να καταθέτεις πλαστό πτυχίο ή πιστοποιητικά για να επιτύχεις διορισμό στο δημόσιο δείχνει το μέγεθος του θράσους και της ασυδοσίας που επικρατούσε επί σειρά ετών. Είναι η λογική του σε αυτή τη χώρα «όλα γίνονται» ή μάλλον η κυρίαρχη παράκληση στον ισχυρό παράγοντα «άμα θες εσύ γίνεται». Το καλό της κρίσης και της πίεσης που έχει δημιουργεί από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες είναι ότι αποδεικνύεται ότι τελικά δεν γίνονται όλα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως  κάτω από άλλες συνθήκες παρόμοια «προβληματάκια» θα είχαν διευθετηθεί χωρίς να ανοίξει μύτη. Τώρα ευτυχώς βγαίνουν στον αφρό. Το θετικό αυτό στοιχείο αν κρατηθεί και μετά την επιτήρηση θα μπορούσε να μας κάνει αισιόδοξους αλλά, δυστυχώς, αυτά είναι που ενοχλούν τους αδούλωτους… και αυτά θα καταργηθούν πρώτα.

panagopg@gmail.com