Το μόνο που κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια το Δημόσιο ήταν να φορτώνεται με χρέη και σκάνδαλα κάθε είδους. Οι δε ανησυχούντες για το μέλλον των αεροπορικών συνδέσεων και την απομόνωση των απομακρυσμένων νησιών από την απουσία του «εθνικού αερομεταφορέα»... σήμερα δεν έχουν απλώς διαψευστεί, έχουν γελοιοποιηθεί απολύτως από την πραγματικότητα.

Η νέα εταιρεία που διαδέχτηκε την Ολυμπιακή, αλλά και οι υπόλοιπες που πετούν πλέον στους ελληνικούς αιθέρες, συνδέουν όλους τους παλιούς προορισμούς καθώς και πολλούς νέους - και μάλιστα με κόστος για τους χρήστες ασύγκριτα μικρότερο, χωρίς να επιβαρύνουν τους φορολογούμενους· το αντίθετο μάλιστα. Ποιος θα το πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι θα υπήρχε τακτικό αεροπορικό δρομολόγιο Καλαμάτα - Θεσσαλονίκη και μάλιστα με εισιτήριο μικρότερο από του λεωφορείου του ΚΤΕΛ; Και όμως, γίνεται! Σε μια εποχή που τα καύσιμα και οι κάθε μορφής φόροι αυξάνονται, τα αεροπορικά εισιτήρια μειώνονται! Το πώς και το γιατί... είναι μια μεγάλη ιστορία, που έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό και τη διαχείριση των μεταφορών. Είναι αυτά που μπορεί να κάνει ο ανταγωνιστικός ιδιωτικός τομέας και δεν μπορούν οι δημόσιοι ή οι κρατικοδίαιτοι ιδιωτικοί φορείς οι οποίοι λειτουργούν σε περιβάλλον προστατευτισμού.

Τα ΚΤΕΛ, δεν ξέρουμε αν το έχουν καταλάβει, αλλά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εάν δεν αλλάξουν πολλά πράγματα στη λειτουργία τους θα έχουν σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας. Δεν είναι μόνο το ότι η αγορά των οδικών μεταφορών θα ανοίξει και θα αρθούν οι προστατευτισμοί που με διάφορες «πατέντες» παραμένουν ακόμα: Είναι κυρίως το ότι ο κόσμος αλλάζει και κινείται πλέον με άλλες ταχύτητες. Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα δεν αποτελεί πλέον επιλογή, αλλά αναγκαιότητα επιβίωσης.

Το τι πρέπει να κάνουν τα ΚΤΕΛ δεν το ξέρουμε - αλλά όταν χάνεις πελάτες γιατί προσφέρει φτηνότερο εισιτήριο ένα ακριβότερο και ταχύτερο από εσένα μέσο μεταφοράς, οφείλεις να ψαχτείς. Στην παρούσα φάση μπορεί να χάνεις λίγους και να βολεύεσαι με τη μεταφορά δεμάτων. Αύριο θα χάσεις κι άλλους, και μετά τα δέματα. Στο τέλος θα έρθει η μισθωμένη κούρσα που θα σε αποτελειώσει.

Οι αεροπορικές μεταφορές έχουν αλλάξει τα δεδομένα σε όλο τον πλανήτη. Τα προβλήματα της τρομοκρατίας και ο φόβος δεν μοιάζουν ικανά να αποτρέψουν τους ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού από το να μετακινούνται και να ταξιδεύουν με το αεροπλάνο, για δουλειές ή αναψυχή. Το παγκόσμιο χωριό είναι εδώ, κι αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει. Η τεχνολογική πρόοδος δεν πρόκειται να ηττηθεί από καμία δύναμη συντήρησης, θρησκευτικού ή άλλου αναχρονισμού. Η νέα τεχνολογία καθορίζει ταυτόχρονα τους όρους για τη νέα οικονομία - και αυτό επίσης δεν πρόκειται να μεταβληθεί.

Η εταιρεία που ανέλαβε τη διαχείριση των 14 ελληνικών αεροδρομίων ανακοίνωσε προχθές τα έργα αναβάθμισης που θα κάνει σε αυτά, προκειμένου να βελτιώσει τη λειτουργικότητά τους, με στόχο την υποδοχή περισσότερων πτήσεων. Το κακό είναι ότι το αεροδρόμιο της Καλαμάτας δεν ήταν σε αυτή τη σύμβαση παραχώρησης και έτσι θα παραμείνει πάλι χωρίς τα απαραίτητα έργα υποδομής που θα το καθιστούσαν κομβικό για όλη τη Νότια Πελοπόννησο. Το αεροδρόμιο της Καλαμάτας, αν είχε παραχωρηθεί, θα είχε μπει τώρα σε ένα πρόγραμμα που θα του εξασφάλιζεχώρους στάθμευσης αεροσκαφών και σύγχρονο τρόπο λειτουργίας για εξυπηρέτηση των επιβατών. Αργά ή γρήγορα όμως θα συμβεί κι αυτό, γιατί υπάρχει δυναμική σε αυτή την κατεύθυνση.

Αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι σοκάρονται από την προοπτική να δοθούν τα αεροδρόμια σε ιδιώτες για τη λειτουργία τους. Οπως σοκάρονταν και όταν ιδιωτικοποιείτο η Ολυμπιακή ή ο ΟΤΕ. Αλλά ας σκεφτούν λίγο και ας δουν τη συνέχεια: Τι έγινε ο ΟΣΕ που δεν ιδιωτικοποιήθηκε έγκαιρα; Τι θα γίνει το επόμενο διάστημα με τη ΔΕΗ η οποία μέρα με τη μέρα απαξιώνεται και κυριολεκτικά αποσυντίθεται; Ποιος τελικά έχασε και θα χάσει από την καθυστέρηση αυτή; Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να δίνουμε μάχες με τους ανεμόμυλους; Κράτησε πολλά χρόνια η αυταπάτη μιας δήθεν φιλολαϊκής πολιτικής, που τελικά αποδεικνύεται αποτυχημένη όπου και με όποιον τρόπο κι αν εφαρμόστηκε.

Οσο γρηγορότερα ξεμπλέξουμε με τις εμμονές του παρελθόντος και με τα πολιτικά φαντάσματα του περασμένου αιώνα, τόσο γρηγορότερα θα ξεκολλήσουμε από το σημερινό μας τέλμα. Είναι καιρός να πετάξουμε με το αεροπλάνο και να αφήσουμε τον αραμπά.

panagopg@gmail.com