Οι βουλευτικές εκλογές δεν έχουν χρονικά προσδιοριστεί, αλλά όλα δείχνουν ότι δύσκολα θα πάνε για μετά το Μάιο που έτσι και αλλιώς είναι ευρωεκλογές, περιφερειακές και δημοτικές. Τα σενάρια πολλά, αλλά το επικρατέστερο όλων είναι αυτό που θέλει το Μάιο να διεξάγονται τετραπλές εκλογές απλωμένες σε δύο Κυριακές. Το επόμενο εξάμηνο θεωρείται έτσι «καυτό» πολιτικά, με τους τόνους σε όλα τα επίπεδα να ξεπερνούν τα καθιερωμένα πλαίσια.

Μια γεύση τού τι θα ακολουθήσει την επόμενη περίοδο πήραμε την Τρίτη στη Βουλή, αλλά και τις πρώτες ανταλλαγές… φιλοφρονήσεων σε περιφερειακό επίπεδο. Κατηγορίες, χλευασμοί, υπερβολές, κουτσαβακισμοί, ψέματα και συκοφαντίες συνθέτουν ένα περιβάλλον αποπνικτικό. Η προσπάθεια πόλωσης και συσπείρωσης των οπαδών είναι κάτι περισσότερο από εμφανής, αλλά αυτό που επιτυγχάνεται είναι ακριβώς το αντίθετο. Η πόλωση ικανοποιεί τους φανατικούς, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών… αγανακτεί και αποστρέφεται την πολιτική. Οι πολίτες δεν έχουν πλέον αυταπάτες. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι η επόμενη περίοδος θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Αντιλαμβάνονται ότι πάνω από την Ευρώπη έχουν μαζευτεί πάρα πολλά σύννεφα αβεβαιότητας που δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού και αισιοδοξίας για το μέλλον. Την ίδια ώρα βλέπουν ένα πολιτικό προσωπικό να ασχολείται με τις επιδόσεις του Χ στο γυναικείο φύλο και ποιος είναι πιο νέος και πιο ωραίος. Αστεία πράγματα, κατώτερα των περιστάσεων.

Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται σε οικονομική κρίση. Βρίσκεται εκτός αγορών με το τραπεζικό της σύστημα στα όρια της κατάρρευσης και με ασθενικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ολα αυτά σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον και με την Ε.Ε. να βρίσκεται σε μια άνευ προηγουμένου αμφισβήτηση από τους οπαδούς της επιστροφής στα έθνη-κράτη. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε τι θα συμβεί στη χώρα αν υπάρξει κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικονομικού οικοδομήματος. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει μακροπρόθεσμα, αλλά βραχυπρόθεσμα είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει ισχυρότατο οικονομικό σοκ με άγνωστο το βαθμό καταβύθισης των εισοδημάτων. Ακόμα όμως και αν δεν συμβεί τίποτα συνταρακτικό στην Ε.Ε. το βέβαιο είναι ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει τους επόμενους μήνες να βγει για χρηματοδότηση στις αγορές. Θα τα καταφέρει; Αν όχι, τι θα γίνει; Ποιος και από πού θα πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Θα τυπώσουμε φρέσκα πετσετάκια από το Νομισματοκοπείο; Θα ζήσουμε ξανά το ίδιο έργο με νέους πρωταγωνιστές;

Η περίοδος της αντιμνημονιακής αυταπάτης τελείωσε για τη χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και δεν αρκεί να φορέσεις κίτρινο γιλέκο και να τα σπάσεις για να γίνει… επανάσταση. Το σημαντικότερο, δεν υπάρχει πρόταση που θα φέρει επιπρόσθετο εισόδημα και περισσότερες δουλειές. Τα κλειστά σύνορα και οι κραυγές δεν φέρνουν ευτυχία και επιπρόσθετο εισόδημα, απλώς οξύνουν τις εντάσεις εντός και εκτός συνόρων με αβέβαιο το τελικό αποτέλεσμα της όξυνσης. Οι πολίτες δυσφορούν για την εξέλιξη των πραγμάτων, πιέζονται στην καθημερινότητά τους και δικαίως αγανακτούν, αφού βιώνουν μια πραγματικότητα που απέχει από αυτό που ονειρεύτηκαν, σχεδίαζαν ή είχαν κατακτήσει. Μετά όμως από την κατάρρευση όλων των αντιμνημονιακών μύθων και των ψεκασμένων θεωριών αντιλαμβάνονται ότι καλύτερη προοπτική μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την επιστροφή στον οικονομικό ορθολογισμό.

Η Ευρώπη και ο κόσμος συγκλονίζονται από τον αντισυστημικό λαϊκισμό γιατί βρισκόμαστε σε μια νέα οικονομική εποχή. Η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της ρομποτικής, της εύκολης μετακίνησης πληθυσμών και κεφαλαίων είναι ένας νέος κόσμος που ανατρέπει ισορροπίες, δημιουργεί αβεβαιότητες και φέρνει νέες συγκρούσεις. Είμαστε στην αρχή της νέας αυτής εποχής και το βέβαιο είναι ότι θα επιβιώσουν όσοι προσαρμοστούν γρηγορότερα και ευκολότερα στα δεδομένα της. Εχει άλλωστε αποδειχθεί ιστορικά ότι όσοι αντιστάθηκαν στην εξέλιξη των πραγμάτων το μόνο που κατάφεραν είναι να επιταχύνουν την καταστροφή τους.

Η χώρα αλλά και η περιοχή χρειάζονται ανθρώπους που θα δείχνουν το δύσκολο δρόμο. Δεν θα κτυπούν πλάτες και δεν θα χαϊδεύουν αυτιά υπερασπιζόμενοι ξεπερασμένα μοντέλα, αλλά θα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και ρίσκα για να πάνε τα πράγματα μπροστά. Οι πολίτες είναι έτοιμοι να αγκαλιάσουν αυτούς που θα δείξουν μια διέξοδο στο σκοτεινό τούνελ. Οι αντιμνημονιακές αυταπάτες είδαν για φως στο τούνελ το τρένο που ερχόταν. Οι πολίτες πλήρωσαν δίδακτρα άλλο ένα μνημόνιο, αλλά πλέον ξέρουν ότι η χώρα για να πάει μπροστά χρειάζεται επενδύσεις σε τομείς που έχει συγκριτικό πλεονέκτημα και υπάρχει προοπτική στα πλαίσια της νέας οικονομίας. Χρειάζεται πολιτικές και πολιτικούς που θα δημιουργούν βιώσιμες δουλειές, οι οποίες θα παράγουν εισόδημα και όχι φιλοδωρήματα μέσω επιδομάτων. Οι υψηλοί τόνοι τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο έχουν στόχο να σκεπάσουν την ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον. Χρειάζεται να απομονώσουμε τις κραυγές και να ακούσουμε προσεκτικά αυτούς που πραγματικά έχουν κάτι καινούργιο και καινοτόμο να καταθέσουν. Εχουμε ανάγκη το πραγματικά νέο και όχι το μασκαρεμένο παλιό.

panagopg@gmail.com