Οι καταλήψεις, αφού αποτέλεσαν εφόδιο πολιτικής καριέρας και ανάδειξης σε θέσεις ευθύνης, αποτελούν πλέον καρικατούρες ακόμα και του εφηβικού χαβαλέ. Τα όσα διαδραματίστηκαν χθες το πρωί στα ΕΠΑΛ της Καλαμάτας είναι απολύτως ενδεικτικά του ξεπεσμού, τα οποία όμως δεν μπορούν να ξεπεραστούν τόσο εύκολα.
Το να καταλαμβάνουν τα σχολεία κάποιοι με κουκούλες, οι οποίοι δεν τις βγάζουν ούτε όταν δίνουν ψηφίσματα του στυλ «δεν βάφτηκε το σχολείο», ξεπερνά κάθε όριο ανοχής. Μιλάμε για φαινόμενα απόλυτου εκφυλισμού. Η απάντηση απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα δεν νομίζουμε ότι μπορεί να είναι μόνο κατασταλτική. Δεν αρκεί απλά η καταδίκη αυτών που προχώρησαν στην κατάληψη σχολείων φορώντας κουκούλες. Πρέπει καταρχήν να βγουν οι κουκούλες και να δούμε αν πρόκειται για μαθητές ή για μπαχαλάκηδες.
Απαιτείται στη συνέχεια η διερεύνηση του φαινομένου με όρους κοινωνικοψυχολογικούς. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για πολιτικές συμπεριφορές, αλλά για φαινόμενα χουλιγκανισμού και ακραίου τραμπουκισμού. Οφείλουμε να δούμε τα αίτια που οδηγούν αυτά τα παιδιά σε αυτές τις ενέργειες. Το σημαντικότερο, να δούμε γιατί αυτά τα παιδιά δεν αποδέχονται ότι το σχολείο πρέπει να είναι ανοιχτό και να το σέβονται όλοι. Εκεί νομίζουμε ότι είναι και η ρίζα του προβλήματος, ότι δηλαδή οι έφηβοι δεν έχουν σε καμία εκτίμηση το σχολείο και αυτά που τους παρέχει, για αυτό και με μεγάλη ευκολία προβαίνουν σε καταστροφές. Οσο λοιπόν το σύστημα αποτυγχάνει να κάνει κοινό κτήμα όλων τον ρόλο του σχολείου, θα θεωρείται μαγκιά το σπάσιμο και το κλείσιμό του. Οσο οι παραβατικές συμπεριφορές ανηλίκων και των γονέων τους που έχουν την ευθύνη της επιμέλειάς τους, μένουν στο απυρόβλητο, η τζάμπα μαγκιά θα εκδηλώνεται σε σχολικά κτήρια, περιουσία των φορολογουμένων.
