Θεωρεί την εναλλακτική της πρόταση για έναν ήπιο δρόμο στα όρια της παραλιακής χάραξης μέχρι το Αεροδρόμιο πλήρως τεκμηριωμένη, ενώ αντίθετα η κοινή πρόταση των παρατάξεων της μειοψηφίας ήταν λέει συρραφή διαφορετικών πραγμάτων που συμφωνήθηκαν την τελευταία στιγμή. Δεν έχει άδικο μιας και η ενσωμάτωση της πρότασης για τα διόδια του περιφερειακού αποδυναμώνει σε σοβαρότητα τις υπόλοιπες προτάσεις. Οι μειοψηφίες από την πλευρά τους θεωρούν ανεδαφική την πρόταση της δημοτικής αρχής και επιμένουν στις προτάσεις βελτίωσης, σε παράδρομους  και βέβαια στην ομαλή διέλευση από το Ασπρόχωμα.

Το ζήτημα όμως δεν είναι το να επιμένει ο καθένας στην πρότασή του, αλλά να υπάρχουν γέφυρες –όχι μόνο στον ποταμό Αρι– που να καταλήγουν σε μια ενιαία πρόταση η οποία να γίνει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Το πρόβλημα δεν είναι ποια είναι καλύτερη πρόταση, αλλά ότι δεν ψηφίστηκε καμία πρόταση! Τι να την κάνουμε την καλύτερη πρόταση αν έχει απορριφθεί πριν καν μπει στην ψηφοφορία;  Το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, διά της αδυναμίας του να λάβει την όποια  απόφαση, γνωμοδότησε ουσιαστικά θετικά, δίνοντας… λευκή επιταγή στο υπουργείο να κάνει ό,τι θέλει και να αφήσει τελικά το δρόμο να περνά μέσα από το Ασπρόχωμα.

Αυτό που έχει επείγοντα χαρακτήρα για το Δήμο Καλαμάτας είναι να πιέσει και να επιτύχει βελτίωση στο δρόμο στην περιοχή του Ασπροχώματος. Στην περίπτωση αυτή, η λύση που προτείνει ο Βασίλης Τζαμουράνης είναι η καλύτερη δυνατή. Η δημιουργία ενός παράλληλου δρόμου στην παραλία –αν εγκαταλειφθεί οριστικά η παραλιακή χάραξη– μπορεί να συνδυαστεί με μία ολοκληρωμένη παρέμβαση της ευρύτερης περιοχής για την τουριστική αξιοποίησή της. Να επιδιωχθεί δηλαδή η διάνοιξη δρόμου μέσω πολεοδόμησης, όπως γίνεται και με την Κρήτης.