Η έλλειψη εργατών γης δεν είναι καινούργιο πρόβλημα έχει όμως πλέον φτάσει σε κομβικό σημείο. Αν δεν υπάρξει λύση θα μειωθεί η παραγωγή αγροτικών προϊόντων με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της περιοχής και της χώρας. Όταν μένει αμάζευτο το 20%-30% της παραγωγής λόγω έλλειψης εργατών, όπως επισημάνθηκε στη σύσκεψη προχθές στα Φιλιατρά, αντιλαμβάνεται ο καθένας τι επιπτώσεις αυτό έχει για τους αγρότες, τους καταναλωτές και συνολικά για την οικονομία. Το πρόβλημα δεν είναι δηλαδή αγροτικό αλλά οικονομικό και βέβαια κοινωνικό.
Η αλήθεια είναι ότι η αγροτική παραγωγή στηριζόταν για πολλά χρόνια στα φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστών. Η πτώση του «κουμμουνιστικού παραδείσου» έφερε στις αρχές της δεκαετίας του 90 στην Ελλάδα χιλιάδες, κυρίως Βαλκάνιους, εργάτες οι οποίοι ζωντάνεψαν την ελληνική επαρχία και αναδιοργάνωσαν την αγροτική παραγωγή. Τα χρόνια πέρασαν και οι πρώτοι μετανάστες είτε ρίζωσαν και έγιναν αφεντικά είτε έφυγαν για τη χώρα τους ή για άλλες χώρες αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα. Οι μετανάστες από την Ασία και την Αφρική που έφτασαν τα τελευταία 15χρόνια στη χώρα δεν είχαν στόχο την παραμονή αλλά το πέρασμα σε άλλες χώρες της Ε.Ε. αυτό δημιούργησε σειρά προβλημάτων σε όλους τους τομείς. Η αγροτική παραγωγή τους χρησιμοποιούσε καταχρηστικά και σε κάποιες περιπτώσεις απάνθρωπα.
Όλα αυτά έχουν πλέον τελειώσει και αυτό καλό θα είναι να το συνειδητοποιήσουν οι αγρότες. Δεν μπορούν πλέον να φορτώνουν τις καρότσες με εργάτες από την πλατεία αδιαφορώντας για το που και πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Η εγκατάσταση εργατών μόνιμα ή εποχικά προϋποθέτει διαφορετική αντίληψη καταρχήν από την τοπική κοινωνία η οποία θα πρέπει να φροντίσει για τη διαμονή και την ένταξή τους. Η συνεργασία μεταξύ παραγωγών έτσι ώστε να υπάρχει δουλειά και μεροκάματο για τους εργάτες όλο το χρόνο και η εξεύρεση στέγης είναι το βασικό. Η εγκατάσταση οικογενειών μεταναστών και η ένταξη τους στην τοπική κοινωνία είναι το ιδανικό. Τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της υπαίθρου δεν αφήνουν περιθώρια για χάσιμο χρόνου. Καραβιές μεταναστών οι οποίες μαζεύουν για ένα κομμάτι ψωμί την παραγωγή και μετά διώχνονται δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρξουν. Αν οι τοπικές κοινωνίες δεν διευκολύνουν την εγκατάσταση και την ένταξη μεταναστών δεν μπορεί κανένας άλλος να το καταφέρει. Αν αυτό δεν αλλάξει η αγροτική παραγωγή θα μένει αμάζευτη και θα επιταχύνεται η εγκατάλειψη και η ερήμωση της Μεσσηνιακής υπαίθρου.
panagopg@gmail.com
