Η βασική αυτή αρχή στη διοίκηση επιχειρήσεων πρέπει να διέπει όλη τη λειτουργία σε μια οικονομία που είναι ανοικτή και ανταγωνιστική. Προϊόντα και υπηρεσίες που δεν είναι ανταγωνιστικά ή θεωρούνται ξεπερασμένα από τους καταναλωτές δεν στηρίζονται εύκολα. Το πιθανότερο είναι τα λεφτά που θα επενδυθούν να πέφτουν σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. Ένα από τα βασικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, είναι η καθυστέρηση στη προσαρμογή. Οι ελληνικές επιχειρήσεις, και πολύ περισσότερο ο δημόσιος τομέας, αργούσαν να αντιληφθούν τις αλλαγές και να λάβουν έγκαιρα τα μέτρα που θα καθιστούσαν το κάθε προϊόν ανταγωνιστικό στο διεθνές περιβάλλον. Επέμεναν έτσι στην ενίσχυση με ιδιωτικά, και πολύ περισσότερο με κρατικά χρήματα, στην ενίσχυση τομέων και προϊόντων που είχαν κλείσει το κύκλο ζωής τους. Δεν έπαιρναν την ωφέλιμη αλλά δύσκολη  απόφαση της εγκατάλειψης προϊόντων και της παραγωγής νέων, όπως επιβάλει η απλή αρχή της διοίκησης και του μάρκετινγκ.

Στον αγροτικό τομέα η εμμονή στην επιδότηση και την ενίσχυση προϊόντων που έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο για πολλούς και διάφορους λόγους είναι χαρακτηριστική και κραυγαλέα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι, ιστορικά,  όποιος τόλμησε να πει την αλήθεια και να ζητήσει την αλλαγή καλλιεργειών λοιδορήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε από όλες τις δυνάμεις της προόδου που διακρίνονται πάντα στη διατήρηση οτιδήποτε παλιού! Η διατήρηση του παλιού, κατά ένα παράδοξο τρόπο, σε αυτή τη χώρα θεωρείται πρόοδος και η εγκατάλειψή του συντήρηση. Είναι το πολιτικό παράδοξο που δημιουργεί την οικονομική υστέρηση αλλά και η βασική αιτία της ύπαρξης πολιτικού προσωπικού πολύ κατώτερου των αναγκών και των περιστάσεων.

Στην περιοχή μας δυο παραδοσιακά προϊόντα, τα ξερά σύκα και η κορινθιακή σταφίδα, έχουν ουσιαστικά εδώ και χρόνια εγκαταληφθεί. Η παραγωγή τους έχει περιοριστεί δραματικά ενώ και αυτές οι μικρές ποσότητες που παράγονται δύσκολα προωθούνται στις αγορές. Τα προϊόντα αυτά στην παραδοσιακή τους μορφή έχουν κλείσει το κύκλο τους.  Για να συνεχίσουν να υπάρχουν θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα νέο προϊόν ως βασική πρώτη υλη. Με τη δημιουργία για παράδειγμα ενός νέου γλυκού που θα έχει ως βάση το ξερό σύκο ή αντίστοιχα τη σταφίδα. Ένα προϊόν που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει και πρέπει μέσα από κάποια διαδικασία να δημιουργηθεί. Χρειάζεται δηλαδή ένα νέο προϊόν που θα απορροφήσει την παραγωγή και θα καταστήσει συμφέρουσα και ανταγωνιστική την καλλιέργεια. Αν αυτό δεν συμβεί, τα προϊόντα αυτά είναι καταδικασμένα να σβήσουν. Όσες αναδιαρθρώσεις και αν επιδοτηθούν, όσες υποσχέσεις για στήριξη και να δοθούν, αν δεν υπάρξουν νέα προϊόντα που θα καλύψουν τις ανάγκες των καταναλωτών δεν πρόκειται να υπάρξει προοπτική.

Οι αγρότες παράγουν για τους καταναλωτές και καλύπτουν διατροφικές ανάγκες με βάση τις συνθήκες του σύγχρονου τρόπου ζωής και τις συνήθειες που δημιουργεί το μάρκετινγκ. Όσα προϊόντα δεν προσαρμόζονται σε αυτή την πραγματικότητα θα πεθαίνουν. Αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Όταν καταλάβουμε πώς λειτουργεί η αγορά σε παγκόσμιο επίπεδο, θα αντιληφθούμε καλύτερα το τι πρέπει να κάνουμε. «Τα  κράνπμπερι τρώνε τη σταφίδα» επισήμανε προχθές ο πρόεδρος των εξαγωγέων, σημειώνοντας ότι το συγκεκριμένο προϊόν εφαρμόζει σωστό μάρκετινγκ και κυριαρχεί παντού. Εμείς περιμένουμε να δώσουμε δυο δεκάρες παραπάνω επιδότηση και να πάρουμε μερικές ακόμα για νέες φυτεύσεις.  Οι πωλήσεις θα γίνουν από τον θεό της Ελλάδας!  Στα καφενεία της άγνοιας και του λαϊκισμού θα συνεχίζουμε ατάραχοι να λοιδορούμε αυτούς που τρώνε βατόμουρα και όχι τα προϊόντα του ευλογημένου τόπου, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος αλλάζει και πρέπει να αλλάξουμε και εμείς.

panagopg@gmail.com