Το ανησυχητικό είναι ότι το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να πορεύεται σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Θεωρεί ότι έχουμε την πολυτέλεια να στήσουμε ξανά μικροπολιτικούς και μικροκομματικούς καυγάδες για το ποιος θα διαχειρίζεται προνομιακά την εξουσία. Άραγε, ποια εξουσία, σε μια χώρα χρεοκοπημένη και υπό αυστηρή επιτήρηση, οριστικά και αμετάκλητα, για τα επόμενα χρόνια; Συνεχίζει να κινείται με κοντόφθαλμους τακτικισμούς, δείχνοντας ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα. Νομίζει ότι μπορεί να κοροϊδεύει διαρκώς πουλώντας ψεύτικες υποσχέσεις και δημιουργώντας πλαστές προσδοκίες. Κάνουν πως δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την κατάρρευση ψεμάτων και ψευδαισθήσεων. Συνεχίζουν στον ίδιο σκοπό της μεγαλόπρεπης αυταρέσκειας και ας έχουν καταρρεύσει όλα όσα υποστήριζαν, όλα όσα θεωρούσαν δεδομένα.
Η παραίτηση της κυβέρνησης και οι πρόωρες εκλογές θα πρέπει να αποτελέσουν το τέλος της πολιτικής αβεβαιότητας. Το τέλος του πολιτικού δράματος που ζει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Αν δεν προκύψει μια ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία με συγκεκριμένη στρατηγική θα επέλθει η ολοκληρωτική και άτακτη χρεοκοπία. Αυτό που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή στις αρχές αυτού του καλοκαιριού θα συντελεστεί τους επόμενους μήνες. Όσοι αντιλαμβάνονται, έστω και τώρα, σε ποιο σημείο ακριβώς βρεθήκαμε, έχουν χρέος να σταματήσουν να πριονίζουν και τα τελευταία στηρίγματα που δεν μας αφήνουν να κατρακυλήσουμε οριστικά στον τριτοκοσμικό άβυσσο που βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας.
Η οικονομία δεν πρόκειται να πάρει μπροστά γιατί κάνουμε εκλογές και δημοψηφίσματα. Οι θέσεις εργασίας δεν προκύπτουν με ΦΕΚ και διατάγματα. Οι επενδύσεις γίνονται από τις αγορές, που δεν χορεύουν με το δικό μας το σκοπό αλλά με τους δικούς τους νόμους και κανόνες. Οι τράπεζες δεν ανήκουν σε κάποιους σκοτεινούς τύπους με ημίψηλα καπέλα αλλά στους μικρομεσαίους καταθέτες που έχουν εκεί τα λεφτά τους. Χωρίς επενδύσεις δεν έχει δουλειές, δεν έχει κοινωνικές παροχές δεν έχει ανάπτυξη και ευημερία. Το πρόβλημα της οικονομίας δεν είναι το νόμισμα ούτε η συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά το ότι έχει καθυστερήσει να ακολουθήσει αυτό που κάνουν οι υπόλοιπες χώρες της συγκεκριμένης συμμαχίας. Υπάρχει, αναμφίβολα, και ο δρόμος της εθνικής και περήφανης μοναξιάς. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτός ο δρόμος το μόνο που εγγυάται είναι ανασφάλεια και απείρως χειρότερες βιοτικές συνθήκες από τις σημερινές επικρατούσες. Και αν ο δρόμος του μνημονίου οδηγεί με δυσκολίες και πολλές θυσίες σε ένα αποτέλεσμα, ο άλλος δρόμος οδηγεί στην ολοκληρωτική φτώχεια, την απόλυτη εξαθλίωση και το περιθώριο. Οι νεο-κομμουνιστικές συνταγές, με ολίγη από εθνικό τσαρούχι, δεν αποτελούν λύση για μια σύγχρονη Ελλάδα αλλά συνταγή εξασφαλισμένης αποτυχίας.
Το μπαλάκι περνά ξανά στην πλευρά των πολιτών. Η ευθύνη είναι μεγάλη και ο καθένας μας θα πρέπει να αποφασίσει με ψυχραιμία και σύνεση. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες. Οι αυταπάτες, όλες, έχουν τελειώσει. Ο θυμός και τα εύκολα αναθέματα αποδείχτηκε ότι οδηγούν σε βεβιασμένες και τελικά λαθεμένες αποφάσεις. Πάντα υπάρχουν χειρότερα και σε κάθε φάση μπορούν να χαθούν θέσεις εργασίας, ευκαιρίες και τελικά άνθρωποι και αξιοπρέπεια. Δεν φτάνουν οι καλές προθέσεις, για να παραχθεί αποτέλεσμα χρειάζεται ικανότητα και σχέδιο. Σε τούτες τις εκλογές θα πρέπει να αναδειχτεί νικητής αυτός που θα πείσει ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, κινούμενος σε ένα πλαίσιο απολύτως προσδιορισμένο. Μας τέλειωσαν και οι καλύτεροι διαπραγματευτές και οι τετραγωνίζοντες τον κύκλο. Είναι η ώρα να αναδείξουμε αυτούς που μπορούν να εγγυηθούν ότι θα κάνουν αυτά που απαιτούνται για να δημιουργηθεί μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
panagopg@gmail.com
