Τώρα τι αντιφασίστες είναι αυτοί που λειτουργούν με αποκλεισμούς ή με συμμετοχή υπό προϋποθέσεις, δεν ξέρουμε ακριβώς. Υποπτευόμαστε όμως ότι έχουν μια πολύ συγκεκριμένη λογική την οποία μέχρι πρόσφατα την υπηρέτησε και ο διαμαρτυρόμενος σήμερα ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η λογική του αντιμνημονιακού μετώπου. Βάσει της θεώρησης αυτής «όποιος υπέγραψε ή ψήφισε μνημόνιο είναι συνεργάτης των Γερμανών, προδότης της χώρας και του λαού» και εξ αντανακλάσεως και φασίστας ή εν πάση περιπτώσει ύποπτος ή όπως το λέγανε παλιά... συμπαθών. Η πλάκα είναι ότι αυτά τα περί Γερμανοτσολιάδων, προδοτών και λοιπών αφορισμών για όσους ψήφισαν μνημόνια χρησιμοποιούνται με μεγαλύτερη ένταση από τη ναζιστική - δολοφονική οργάνωση κόντρα στην οποία υποτίθεται ότι γίνεται το Αντιφασιστικό Φεστιβάλ.
Εχουμε λοιπόν ένα Αντιφασιστιστικό Φεστιβάλ από το οποίο αποκλείονται όσοι είναι με την Ευρωπαϊκή Ενωση -αυτό σημαίνει μνημόνιο για όσους δεν το έχουν ακόμα καταλάβει- το οποίο όμως γίνεται για να διατρανωθεί η αντίθεση στους φασίστες, οι οποίοι όμως λένε τα ίδια με τους αντιφασίστες σε σχέση με το μνημόνιο!!! Εχει προφανώς χαθεί η μπάλα της λογικής. Κυριαρχεί ο πολιτικός καιροσκοπισμός μέσα από την απροκάλυπτη εκμετάλλευση των αντιφασιστικών αισθημάτων του λαού. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι εδώ και χρόνια συστηματικά από συγκεκριμένους κομματικούς φορείς γίνεται συσχέτιση της Γερμανικής Κατοχής με το μνημόνιο και του Χίτλερ με τη Μέρκελ. Το καταπληκτικό είναι ότι αυτό γίνεται τόσο από τους φασίστες όσο και από τους αντιφασίστες.
Το "αντί"… με οποιοδήποτε συμπλήρωμα είναι αλήθεια ότι τις περισσότερες φορές υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες. Χρησιμοποιείται συνήθως ευκαιριακά, αυτό μάλλον συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση. Οι δημοκρατικοί πολίτες, που γνωρίζουν τι σημαίνει φασισμός και ναζισμός μετά το δολοφονικό χτύπημα στη Νίκαια, έσπευσαν να δηλώσουν με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους στο ναζιστικό μόρφωμα που έκανε την εμφάνισή του στην πολιτική ζωή του τόπου. Τη θέληση των πολιτών για αντιφασιστική δράση έσπευσαν να την οικειοποιηθούν κομματικά διάφορες ομάδες και κατά βάση ο ΣΥΡΙΖΑ που προέλαυνε τότε προς την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάσθηκε στη συνέχεια να μιλήσει με τη λογική. Εμειναν οι «συλλογικότητες» να φυλάνε τις "Θερμοπύλες" του «αντιφασιστικού αγώνα» και «να ρίχνουν πόρτα» και στους παλιούς συντρόφους που τόλμησαν ή αναγκάστηκαν να συνομιλήσουν με τη λογική!
Το σύγχρονο πολιτικό πρόβλημα τελικά είναι η έλλειψη πολιτικής λογικής. Το να σηκώνει ο καθένας ένα λάβαρο με σημαία ένα «όχι» και ένα «αντί», χωρίς κοινή λογική, είναι ουσιαστικά το διαβατήριο για την καταστροφή. Την πόρτα της παράνοιας την άνοιξαν όλοι αυτοί που με αναθέματα και αφορισμούς έδωσαν ρόλο και λόγο σε όλα τα πολιτικά ζόμπι του περασμένου αιώνα. Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με φεστιβάλ. Πολύ περισσότερο όταν αυτά γίνονται με αποκλεισμούς και με κραυγαλέες προσπάθειες κομματικού καπελώματος. Στις τελευταίες εκλογές φάνηκε ότι το αντιμνημόνιο και η αγανάκτηση δεν αρκεί πλέον για να σε βάλει στη Βουλή. Υπογραμμίστηκε ταυτόχρονα ότι το ναζιστικό μόρφωμα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της οικονομικής κρίσης.
Οι φασιστικές αντιλήψεις αναζωπυρώθηκαν στα πλαίσια του πολιτικού ανορθολογισμού στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά έχουν βαθιές ρίζες. Τροφοδοτούνται μέσα από την καλλιέργεια συγκεκριμένων μύθων στην ελληνική κοινωνία. Οι συνωμοσιολογικές αναγνώσεις της ιστορίας, οι θεωρίες του περιούσιου λαού και των κακών ξένων που τον επιβουλεύονται και θέλουν να τον σκλαβώσουν ή να τον εξαγοράσουν είναι οι βασικές δομές πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί όλη η σύγχρονη παλαβή πολιτική πραγματικότητα. Η επικράτηση της λογικής και η απομόνωση των ακραίων στοιχείων είναι ο μοναδικός δρόμος για να περάσουμε στην πολιτική και οικονομική κανονικότητα. Αν αυτό δεν συμβεί, δεν θα αργήσει η ώρα που φασίστες και αντιφασίστες θα σφαγούν για μια ακόμα φορά για ένα πουκάμισο αδειανό, όπως έκαναν στο παρελθόν και μετά θα τους φταίνε οι ξένοι που τους χρησιμοποίησαν. Μα μόνο τους ηλίθιους μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει. Και η παραδοχή αυτή είναι από μόνη της καταπληκτική.
panagopg@gmail.com
