Γιατί οι πολιτικοί έχουν ψηλότερα στην ατζέντα τους το "ιερό δισκοπότηρο" του "πράσινου χρυσού" (όπως συνηθίζουν να αποκαλούν το ελαιόλαδο) και ουσιαστικά εκτός ατζέντας την τουριστική ανάπτυξη; Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε το ίδιο ερώτημα και ως εξής: Γιατί οι πολίτες συνεχίζουν να πιστεύουν όσους υπόσχονται να εξισώσουν τις τιμές λαδιού και χρυσού;
Οποιος επιχειρήσει να απαντήσει και στα δύο ερωτήματα, θα πρέπει να γνωρίζει ότι τόσο οι περισσότεροι πολιτικοί όσο και οι περισσότεροι πολίτες της Πελοποννήσου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η τιμή ενός προϊόντος δεν ταυτίζεται με την πραγματική αξία του. Σύμφωνα με την ίδια κυρίαρχη ιδεοληψία η τιμή των αγαθών δεν διαμορφώνεται στην αγορά από τις δυνάμεις της ζήτησης και της προσφοράς, αλλά σε σκοτεινά κέντρα λήψης αποφάσεων όπου έχουν πρόσβαση μόνο μυημένοι μισάνθρωποι.
Αν κάποιος λοιπόν πιστέψει ότι οι τιμές διαμορφώνονται στην κόλαση, είναι πολύ εύκολο να πιστέψει και στην ύπαρξη του... σωτήρα πολιτικού, που υπόσχεται να σώσει την ανθρωπότητα πουλώντας λάδι για χρυσάφι, όπως ο απατεώνας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Στην άλλη άκρη του ναού υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που θεωρούν ότι μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα από τα δεινά της αγοράς, αποφασίζοντας όχι μόνο σε ποια τιμή θα πωληθούν τα προϊόντα αλλά και ποια προϊόντα θα παραχθούν. Οι... σωτήρες πιστεύουν επίσης ότι ο καταναλωτής δεν μπορεί να ιεραρχήσει ορθολογικά τις ανάγκες τους και για αυτό εκτός από το τι θα παραχθεί, θέλουν να αποφασίζουν και τι θα καταναλωθεί.
Τι γίνεται όταν οι σωτήρες αποφασίζουν για την παραγωγή και την κατανάλωση; Η απάντηση δόθηκε στα τέλη του 20ού αιώνα όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ενωση και οι δορυφόροι της, με συνέπεια να αποκαλυφθεί η φτώχεια και η δυστυχία που υπήρχε στις χώρες του κεντρικού σχεδιασμού. Στην Πελοπόννησο όμως, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο κεντρικός σχεδιασμός δεν εφαρμόστηκε σωστά ούτε στη ναζιστική Γερμανία, ούτε στην κομμουνιστική Σοβιετική Ενωση. Και για αυτό εξακολουθούν να ζητούν εθνοσωτήρες ή σωτήρες δεξιά και αριστερά αντί να πιστέψουν το αυτονόητο. Η τιμή του προϊόντος ταυτίζεται με την αξία που του δίνουν εκατομμύρια καταναλωτές και όχι με αυτή που φαντασιώνεται ο κάθε αυτόκλητος σωτήρας.
Θανάσης Λαγός
