Καταρχάς και σύμφωνα με ρεπορτάζ της "Καθημερινής": «Τα στοιχεία της κλαδικής μελέτης της Εθνικής Τράπεζας για το ελαιόλαδο δείχνουν ότι από τη συνολική ετήσια παραγωγή ελαιόλαδου εμείς οι ίδιοι καταναλώνουμε το 75% και εξάγουμε το υπόλοιπο 25%. Από αυτό το 75%, τα 2/3 τα αγοράζουμε σε χύμα μορφή και μόνο το υπόλοιπο 1/3 τυποποιημένο». Μη νομίζετε όμως ότι μόνο οι Ελληνες καταναλώνουν χύμα το ελαιόλαδό τους. Σύμφωνα λοιπόν με το ίδιο ρεπορτάζ «το ίδιο κάνει το 50% των Ισπανών και σχεδόν το 40% των Ιταλών».
Ας δούμε όμως τώρα τι γίνεται με τις εξαγωγές. Σύμφωνα πάντα με την "Καθημερινή": «Από τους 115.000 τόνους (με βάση τον μέσο όρο της τριετίας 2010-2013) που εξάγει η Ελλάδα ετησίως, οι 80.000 τόνοι καταλήγουν στην Ιταλία σε χύμα μορφή. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το 80% του ελληνικού ελαιόλαδου πρόκειται για έξτρα παρθένο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ιταλία είναι 65% και μόλις 30% στην Ισπανία».
Πόσα λοιπόν θα είναι τα πρόσθετα έσοδα, αν τυποποιήσουμε όλο το ελαιόλαδο που εξάγουμε; «Πρόσθετα έσοδα από τις εξαγωγές ελαιόλαδου 250 εκατ. ευρώ ετησίως μπορεί να έχει η ελληνική οικονομία, εάν ο εθνικός αυτός πλούτος αξιοποιηθεί κατάλληλα, δηλαδή σταματήσει να εξάγεται χύμα και ξεκινήσει να τυποποιείται στην Ελλάδα και να αποκτά τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα» απαντά το ρεπορτάζ της "Καθημερινής". Αρα η τυποποίηση του ελαιόλαδου θα προσθέσει συνολικά στην ελληνική οικονομία 250 εκατ. ευρώ.
Πόσα έσοδα θα αποφέρει η ανάπτυξη του τουρισμού στην Πελοπόννησο; Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το 2018 τα συνολικά τουριστικά έσοδα της Κρήτης ήταν 3,1 δισ. ευρώ, ενώ της Πελοποννήσου μόλις 415,5 εκατ. ευρώ. Αν κάνετε την αφαίρεση, θα διαπιστώσετε ότι η τουριστική ανάπτυξη της Πελοποννήσου σε επίπεδο αντίστοιχο με της Κρήτης μπορεί να συνεισφέρει στην Περιφέρειά μας 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ.
Γιατί λοιπόν όλοι μιλούν και γράφουν επί δεκαετίες για την τυποποίηση του εξαγόμενου ελαιόλαδου, που μπορεί να συνεισφέρει 250 εκατ. ευρώ σε όλη την ελληνική οικονομία, και όχι για την τουριστική ανάπτυξη της Πελοποννήσου που μπορεί να συνεισφέρει τοπικά 2,7 δισ. ευρώ; Γιατί οι πολιτικοί έχουν ψηλότερα στην ατζέντα τους το "ιερό δισκοπότηρο" του "πράσινου χρυσού" (όπως συνηθίζουν να αποκαλούν το ελαιόλαδο) και ουσιαστικά αφήνουν εκτός ατζέντας την τουριστική ανάπτυξη; Είναι μόνο θέμα αντιληπτικής ικανότητας ή απλώς δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα αρχαϊκά στερεότυπα του χωριάτη που αρνείται να αστικοποιηθεί;
Δεν θα επιχειρήσω να απαντήσω. Την επόμενη φορά όμως που θα σας... πουλάνε "πράσινο χρυσό" αξίας 250 εκατ. ευρώ, ρωτήστε τους εάν (και γιατί) θα πρέπει να θυσιαστούν 2,7 δισ. ευρώ για την παραγωγή του.
Θανάσης Λαγός
