Όμως για πολλούς λόγους, η ανάλυση των οποίων ξεπερνά τα στενά όρια ενός άρθρου, οι αναπτυξιακές δυνατότητες του Πεταλιδίου παραμένουν αναξιοποίητες. Έτσι, τόσο οι κάτοικοι όσο και οι επαγγελματίες έχουν στηρίξει πλέον όλες τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον στη δημιουργία των νέων μονάδων της Costa Navarino, στον γειτονικό οικισμό της Βελίκας. Κάτοικοι και επαγγελματίες ουσιαστικά προσδοκούν ότι στο Πεταλίδι θα επαναληφθεί το οικονομικό θαύμα της Γιάλοβας, που χάρη στην Costa Navarino μεταμορφώθηκε από φτωχό ψαροχώρι σε πλούσιο ταξιδιωτικό προορισμό. Επειδή όμως κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, ειδικά όταν στο παρελθόν έχουν γίνει μεγάλα λάθη, καλό είναι να ασχοληθούμε και με το παρόν -και ειδικότερα με τη στάση του Δήμου Μεσσήνης απέναντι σε έναν προορισμό που θα μπορούσε από μόνος του να τριπλασιάσει το δημοτικό ΑΕΠ.
Μια ματιά μόνο στα ξεχασμένα παγκάκια και τα κηπάρια της παραλίας, όπως και στις παράγκες της πλατείας του Πεταλιδίου, αρκεί για να πειστεί ο επισκέπτης ότι ο οικισμός αντιμετωπίζεται από τη δημοτική αρχή σαν μια περιοχή με λιγότερες ψήφους από την ενδοχώρα. Με άλλα λόγια: Η δημοτική αρχή αδιαφορεί για τον πλούτο που μπορεί να παραγάγει το Πεταλίδι, επειδή η πολιτική της επιβίωση εξαρτάται από τις ψήφους της ενδοχώρας. Αυτή η πολιτική όμως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον Δήμο Μεσσήνης στο μαρασμό, την οικονομική συρρίκνωση και τον δημογραφικό αφανισμό.
Μόνο ένα θαύμα, σαν αυτό της Γιάλοβας, μπορεί όντως να δώσει πνοή στο Πεταλίδι και στον Δήμο Μεσσήνης. Και θαύματα κάνει τελικά μόνο ο ιδιωτικός τομέας. Η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να προσφέρει σε πολίτες και επισκέπτες ούτε τα αυτονόητα.
Θανάσης Λαγός
