Μόλις το 16% διαπιστώνει ότι υπάρχει συχνή συγκοινωνία, ενώ το 39% δηλώνει πως η συγκοινωνία δεν είναι συχνή. Το 27% δηλώνει πως η σήμανση ήταν κατανοητή και το 35% πως ήταν... ακατανόητη. Μόλις το 28% υποστηρίζει πως οι στάσεις ήταν συχνές, ενώ το 33% διαπιστώνει πως δεν υπήρχαν παγκάκια στις στάσεις».
Σε μια σύγχρονη χώρα, τα παραπάνω στοιχεία από την έρευνα που έγινε στο Αεροδρόμιο της Καλαμάτας, αν δεν προκαλούσαν πολιτική κρίση, τουλάχιστον θα άνοιγαν επειγόντως τον διάλογο για τη δημόσια συγκοινωνία. Στη Μεσσηνία όμως, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, η άρχουσα τάξη αδιαφορεί πλήρως για τη δημόσια συγκοινωνία -ενδεχομένως γιατί πιστεύει ότι "λεφτά υπάρχουν" για την επιδότηση της βενζίνης και της ιδιωτικής μετακίνησης. Οι απαντήσεις των “ασημένιων ταξιδιωτών” για τη δημόσια συγκοινωνία της Μεσσηνίας απλώς καταγράφουν επισήμως το πρόβλημα που καμία πολιτική δύναμη (κόμμα, παράταξη, συνδικάτο, φορέας) δεν κατάφερε να το θέσει στην κορυφή της ατζέντας για το μέλλον του νομού.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ψευδαισθήσεις των ταγών και της εκλογικής βάσης, η ανάπτυξη της δημόσιας συγκοινωνίας είναι θέμα επιβίωσης για τη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο, και δεν αφορά μόνο τους ηλικιωμένους επισκέπτες της Περιφέρειας. Ακόμα και αν ξεπεραστεί η τρέχουσα ενεργειακή κρίση, οι γερασμένες δημογραφικά Μεσσηνία και Πελοπόννησος θα πρέπει να προσελκύσουν έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών για να διατηρήσουν ζωντανή την παραγωγική διαδικασία. Όποιος άλλωστε έχει ταξιδέψει έστω και μία φορά στην υπόλοιπη Ευρώπη, διαπιστώνει ότι η αξιόπιστη δημόσια συγκοινωνία αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για τη συγκράτηση του κρίσιμου πληθυσμιακού μεγέθους που απαιτείται για να είναι βιώσιμη η παραγωγική δραστηριότητα. Επίσης, ένα ταξίδι στην Ευρώπη αρκεί για να διαπιστώσει και ο πιο φανατικός οπαδός της ιδιωτικής μετακίνησης ότι η ποιότητα ζωής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αξιόπιστη δημόσια συγκοινωνία.
Από εκεί και πέρα, όποιος επιχειρεί να σχεδιάσει τη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο του 21ου αιώνα χωρίς σοβαρή δημόσια συγκοινωνία, προφανώς δεν έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης εξαιτίας της αδυναμίας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών από έναν διαρκώς συρρικνούμενο πληθυσμό που μετακινείται με επιδοτούμενη βενζίνη.
Θανάσης Λαγός
