Την ίδια ώρα όμως, δεκάδες ακίνητα στις κοινότητες του Δήμου Καλαμάτας και του Δήμου Μεσσήνης μένουν στα αζήτητα, λόγω της έλλειψης τακτικής αξιόπιστης δημόσιας συγκοινωνίας που θα μετέτρεπε τα χωριά σε προάστια. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα αζήτητα παραμένουν και ακίνητα που βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Καλαμάτας, καθώς η τιμή της βενζίνης σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς καθιστά απαγορευτική κάθε σκέψη καθημερινής μετακίνησης με ιδιωτικό αυτοκίνητο.
Σε μια κανονική χώρα, όπου οι αιρετοί δεν καβγαδίζουν συνεχώς για τις παρατάσεις σε έργα νέων δρόμων, η αυτοδιοίκηση θα είχε λιώσει στο τραπέζι του διαλόγου αναζητώντας προτάσεις για την αξιοποίηση του αποθέματος των κατοικιών μέσω μιας αξιόπιστης δημόσιας συγκοινωνίας, που θα συνέδεε τα χωριά των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης με την ευρύτερη περιοχή τους και με το αστικό κέντρο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Στην υπόλοιπη Ευρώπη θα είχε προ πολλού αξιοποιηθεί και επεκταθεί το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο, σε συνδυασμό με διαρκείς ανταποκρίσεις ηλεκτρικών λεωφορείων και μικρών βαν, ώστε να υπάρχει τακτική αξιόπιστη σύνδεση όλων των χωριών με την Καλαμάτα, τουλάχιστον κάθε μισή ώρα. Εννοείται ότι για τη Μεσσήνη θα έπρεπε να υπάρχει τρένο κάθε δεκαπέντε λεπτά και ότι ο προαστιακός θα έπρεπε να εξυπηρετεί δώδεκα μήνες το χρόνο, τουλάχιστον την ευρύτερη ζώνη μέχρι Μελιγαλά. Εννοείται επίσης ότι και η Βέργα και η Μαντίνεια θα έπρεπε να συνδέονται με την Καλαμάτα μέσω ηλεκτρικών λεωφορείων με πολύ πυκνά δρομολόγια.
Πού θα βρεθούν χρήματα για τη λειτουργία της δημόσιας συγκοινωνίας; Μεταξύ άλλων, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, από τα ακριβά τέλη στάθμευσης στο κέντρο της πόλης και στην παραλιακή ζώνη. Οποιος δεν θέλει ακριβά τέλη στάθμευσης στο κέντρο, ας πληρώσει αγόγγυστα ακριβό ενοίκιο ψηφίζοντας όσους υπόσχονται τζάμπα πάρκινγκ.
Θανάσης Λαγός
