Το αβίαστο αυτό συμπέρασμα εξάγει ακόμα και ο επισκέπτης της μεσσηνιακής πρωτεύουσας που δεν γνωρίζει πρόσωπα και συνήθειες, αν διαβάσει τα σχόλια που γράφονται στα κοινωνικά δίκτυα κάτω από άρθρα και ρεπορτάζ για το κυκλοφοριακό χάος στην Καλαμάτα. Στην πραγματικότητα ένας μεγάλος αριθμός δημοτών προτιμά το κυκλοφοριακό χάος από οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού των μετακινήσεων, επειδή έχει προνομιούχα πρόσβαση (έστω και φαντασιακή) στα κέντρα εξουσίας που διασφαλίζουν την ατιμωρησία εκείνων που παραβαίνουν τον ΚΟΚ. Ταυτόχρονα η εκάστοτε εξουσία διασφαλίζοντας την ατιμωρησία της εκλογικής της πελατείας, ανατροφοδοτεί και διευρύνει καθημερινά τόσο τον κύκλο της ανομίας όσο και τις κοινωνικές ανισότητες που εδράζονται πάνω στο «νόμο» του ισχυρού και του θρασύ.
Με απλά και κατανοητά λόγια: Η ατιμωρησία του πελάτη ψηφοφόρου που σταθμεύει το όχημά του πάνω στο πεζοδρόμιο, τιμωρεί τη μητέρα με το καρότσι ή τον ανάπηρο, που υποχρεώνεται να κατέβει στο οδόστρωμα για να αποφύγει τα εμπόδια που θέτει εμμέσως ο ψηφοθήρας αιρετός. Τον οικονομικά ασθενή τιμωρεί και η ασύδοτη κυκλοφορία των ιδιωτικής χρήσεως αυτοκινήτων σε βάρος της δημόσιας συγκοινωνίας, καθώς οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δαπανήσουν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους για την αγορά και τη συντήρηση οχήματος που δεν θα είχαν ανάγκη αν υπήρχε αξιόπιστη συγκοινωνία.
Ανοίγοντας παρένθεση αξίζει να επισημάνουμε ότι η κατεστημένη πολιτική για τη συγκοινωνία, που την απαξίωσε τελείως, οδηγεί μεταξύ άλλων στην αύξηση των ενοικίων στο κέντρο της πόλης, επειδή μένουν αναξιοποίητες οι κατοικίες των προαστίων και των χωριών λόγω έλλειψης πυκνών δρομολογίων του ΚΤΕΛ ή του τρένου.
Από εκεί και πέρα, ειλικρινά δεν γνωρίζω αν η άρχουσα πολιτική τάξη έχει την ικανότητα να αντιληφθεί τις κοινωνικές επιπτώσεις της κυκλοφοριακής ασυδοσίας ή αν τις γνωρίζει και ενδιαφέρεται μόνο για τη συντήρηση των πελατειακών σχέσεων που θέτουν τροχοπέδη στην οικονομική ανάπτυξη και στην κοινωνική αλληλεγγύη. Είμαι βέβαιος όμως ότι η ιστορία δεν αφήνει ούτε μια αράδα σε νικητές εκλογών, που θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό της εκλογής ή της επανεκλογής.
Θανάσης Λαγός
