Μια απλή σύγκριση όμως με την αντίστοιχη έκθεση της Τεγέας αδιαμφισβήτητα αφήνει πολλές αναπάντητες ερωτήσεις, αναφορικά με τους στόχους που πρέπει να έχει η μεγαλύτερη πόλη της Περιφέρειας Πελοποννήσου αν θέλει να γίνει ατμομηχανή της περιφερειακής ανάπτυξης. Αν επίσης συγκρίνουμε τα οικονομικά οφέλη και την προβολή της Καλαμάτας από την έκθεση «Αρτος, Οίνος, Ελαιον» και το καταργημένο πανηγύρι της Υπαπαντής… προφανώς θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά για τον ορθολογισμό ή μη των δημοτικών αποφάσεων την τελευταία δεκαπενταετία. Σε κάθε περίπτωση το πανηγύρι της Υπαπαντής έπρεπε (και μπορεί ακόμα) να μετεξελιχθεί σε μια περιφερειακή έκθεση πελοποννησιακών προϊόντων, που θα ανοίγει την ταξιδιωτική σεζόν και θα προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και -γιατί όχι;- εκατοντάδες δημοσιογράφους και τουριστικούς πράκτορες από την Ευρώπη.
Οι τοπικοί άρχοντες όμως, ενισχύοντας τις έκδηλες τάσεις εσωστρέφειας της καλαματιανής επιχειρηματικής κοινότητας, προτίμησαν να καταργήσουν την εμπορική πανήγυρη της Υπαπαντής και να την αντικαταστήσουν με την αυγουστιάτικη εκδήλωση «Αρτος, Οίνος, Ελαιον» που απευθύνεται περισσότερο στο τοπικό εκλογικό σώμα και ελάχιστα στους υπόλοιπους Έλληνες και Ευρωπαίους καταναλωτές. Από εκεί και πέρα, κάποια στιγμή η επιχειρηματική κοινότητα και οι τοπικοί άρχοντες θα πρέπει να καθίσουν σοβαρά στο τραπέζι του διαλόγου και να συζητήσουν ποια είναι τοπικά προϊόντα: Αυτά που παράγονται στην επικράτεια ενός δήμου; Αυτά που παράγονται στην επικράτεια ενός νομού; Αυτά που παράγονται στην επικράτεια της Περιφέρειας Πελοποννήσου; Αυτά που παράγονται στην γεωγραφική ενότητα της Πελοποννήσου; Προφανώς η σωστή απάντηση είναι αυτονόητη, αλλά σχεδόν κανένας δεν τολμά να ξεπεράσει τον στείρο τοπικισμό και να δηλώσει αφενός ότι τοπικά είναι όλα τα προϊόντα της Πελοποννήσου και, αφετέρου, ότι από τα χρόνια του Ομήρου δεν υπάρχει Πελοπόννησος χωρίς τους… Αχαιούς και την Ολυμπία.
Με απλά λόγια: Η Πελοπόννησος θα συναγωνιστεί στα ίσα την Τοσκάνη όταν στην αγορά της Καλαμάτας ο Αμερικανός και ο Αυστραλός επισκέπτης θα βρίσκει πελοποννησιακό Φιλέρι από τη Πύλο, Μοσχοφίλερο από την Μαντινεία, Αγιωργίτικο από τη Νεμέα και Μαυροδάφνη από την Πάτρα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή ο κάθε δήμος συνεχίσει να διοργανώνει μόνο τοπικές γιορτούλες με στόχο την… κάλπη, η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα παραμείνει φτωχή με κατά κεφαλήν ΑΕΠ που θα αντιστοιχεί στο 54% του μέσου ευρωπαϊκού.
Θανάσης Λαγός
