Έτσι και αλλιώς είναι πιο εύκολο για έναν πολιτικό να καταθέτει ερωτήσεις για τη λακκούβα μπροστά στην πόρτα του Μιχάλη -που εντελώς συμπτωματικά η οικογένειά του έχει 20 ψήφους- παρά να καταθέτει προτάσεις για τον περιορισμό της σπατάλης στα δημόσια έργα. Επίσης είναι εύκολη η επανάληψη ετήσιων ψηφισμάτων για την ενίσχυση της σταφίδας και μάλλον πολιτικά ασύμφορη η καταγραφή της αδυναμίας ενσωμάτωσης καινοτόμων μεθόδων παραγωγής στον πρωτογενή τομέα. Για αυτό είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι υπάρχει ενδεχόμενο να σταματήσουν οι ερωτήσεις και τα ψηφίσματα για ψύλλου πήδημα. Δεν είναι όμως απαιτητικός όποιος πιστεύει ότι εκτός της βιομηχανίας ερωτήσεων υπάρχει και περιθώριο για πολιτικές προτάσεις, διαφωνίες, αντιπαραθέσεις (στα όρια της... σύγκρουσης) και συμφωνίες για το κοινό καλό.
Τα τελευταία χρόνια όμως δεν ασχολείται μόνο η εξουσία με έργα που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί μισό αιώνα πριν. Με ανάγκες του περασμένου αιώνα ασχολείται και η αντιπολίτευση, επειδή τις περισσότερες φορές η ατζέντα της μειοψηφίας στα αιρετά αυτοδιοικητικά όργανα καθορίζεται από πρόσωπα μειωμένης αντίληψης, που σε περασμένες δεκαετίες θα ήταν ο περίγελος των καφενείων. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα έμμισθα τρολ του Διαδικτύου, που καταφέρνουν να θέτουν την πολιτική ατζέντα στους χρηματοδότες τους, επειδή οι τελευταίοι είναι πιο αγράμματοι και από τους πειρατές του πληκτρολογίου που κάνουν τρία ορθογραφικά λάθη στη λέξη Καλαμάτα (όπως έχει πρωτοπεί ο προπονητής Γιώργος Μπαρτζώκας). Αναφερόμαστε κυρίως σε μισότρελους, που θέλουν να επιστρέψουν η Μεσσηνία και η Ελλάδα σε παραδείσους του παρελθόντος που υπάρχουν μόνο στο μυαλό τους. Και όταν οι μισότρελοι καθορίζουν την πολιτική ατζέντα, είναι περιττή κάθε συζήτηση για οικονομική ανάπτυξη και αναδιανομή του εισοδήματος.
Θανάσης Λαγός
