Δευτέρα, 25 Μαϊος 2015 17:07

Στα πρωινάδικα για όλα φταίει ο… φιλελευθερισμός

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(6 ψήφοι)
Στα πρωινάδικα για όλα φταίει ο… φιλελευθερισμός

Δύο εβδομάδες μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου σχολίαζα την υπεραισιοδοξία των Ελλήνων γράφοντας: “Η πλειοψηφία των Ελλήνων εξακολουθεί να πιστεύει ότι η επίτευξη νέας συμφωνίας με τους δανειστές είναι πιθανότερη από ένα “ατύχημα” και για αυτό παρακολουθεί με αισιοδοξία τις εξελίξεις.

Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί που εξακολουθούν να ζητούν από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να “σκίσει το μνημόνιο” και να συμμαχήσει με το “ξανθό γένος”, αλλά θέλω να πιστεύω ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολείται μαζί τους και ότι προσπαθεί να συνάψει ένα νέο συμβόλαιο ώστε να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι πιθανότητες ενός ατυχήματος.  Ετσι και αλλιώς γραφικοί και ανόητοι υπάρχουν στις τάξεις όλων των κομμάτων και σε τελική ανάλυση δεν θεωρώ τη “Ρόζα” περισσότερο επικίνδυνη από τον… Μπαλτάκο. Δυστυχώς όμως για τους οπαδούς όλων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, όσοι άκουγαν τους “Μπαλτάκους” σπατάλησαν πολύτιμο χρόνο και χρήμα και έτσι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ούτε χρόνο για να διαπραγματευτεί, ούτε χρήματα για να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της”. 

Στο άρθρο εκείνο που δημοσιεύτηκε με τίτλο «Πιο εύκολα θα συμφωνήσει ο Σόιμπλε από τη… “Ρόζα”» κατέληγα γράφοντας: “Προσωπικά θεωρώ πιο εύκολη τη συμφωνία με τους δανειστές από τη συμφωνία με τη “Ρόζα”, γιατί οι δανειστές μάλλον δεν θα έχουν αντίρρηση να μειωθεί το πλεόνασμα από 4% σε 1,5% σε αντίθεση με τους “ψεκασμένους” που θέλουν έλλειμμα 15% προκειμένου να δοθούν “καραμανλικές” αυξήσεις και να γίνουν “παυλοπουλικές” προσλήψεις. Δεν θα μου προκαλέσει λοιπόν καμία εντύπωση αν τελικώς πέσει η κυβέρνηση εξαιτίας μιας συμφωνίας των δανειστών με τις προτάσεις Βαρουφάκη επειδή θα διαφωνήσουν η “Ρόζα” και ο Καμμένος. Με άλλα λόγια:  Δεν συμμερίζομαι την κυβερνητική αισιοδοξία γιατί δεν υποτιμώ το  εθνολαϊκιστικό τέρας που εξέθρεψαν οι διψασμένοι για εξουσία πολιτικοί. Εκτιμώ μάλιστα ότι, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έτσι και η τωρινή, έχει αυτοπαγιδευτεί και ότι σύντομα θα συγκρουστεί μετωπικά με το τέρας των προεκλογικών υπερβολών. Αυτό βεβαίως είναι το… καλό σενάριο. Γιατί ακόμα δεν έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας εξαιτίας μιας ρήξης με τους δανειστές”. 

Εκατό μέρες από τη δημοσίευση εκείνου του άρθρου το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο αριθμός των αισιόδοξων Ελλήνων, αφού ολοένα και περισσότεροι έχουν αρχίσει να φοβούνται ότι θα μείνουν απλήρωτοι. Κατά τα άλλα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει αυτοπαγιδευτεί και δείχνει αδύναμος να συγκρουστεί με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που υπερασπίζονται με πάθος τις προεκλογικές υπερβολές. Θα ήθελε πολύ να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο με τους δανειστές αλλά είναι αμφίβολο αν θα το κατορθώσει πριν τον ανατρέψουν ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου και ο Καμμένος. Για να αποφύγει αυτή τη σύγκρουση θα πρέπει να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής με νέα ψηφοδέλτια, από τις λίστες των οποίων θα απουσιάζουν όσοι ονειρεύονται σοβιετική δημοκρατία και νέα Δεκεμβριανά. Ομως η κυβέρνηση σπατάλησε πολύτιμο χρόνο και χρήμα, δεν προλαβαίνει πλέον να πάει σε εκλογές με… ανοιχτές τις τράπεζες. Επειδή λοιπόν ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι κάλπες με κλειστές τράπεζες ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία, θα επιχειρήσει να παραμείνει ζωντανός με τη στήριξη της αντιπολίτευσης.   

Στην απέναντι όχθη όμως γίνεται του… προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν υπάρχουν κόμματα αλλά συνιστώσες έτοιμες να καταλάβουν την εξουσία σε περίπτωση που πέσει η κυβέρνηση. Στη Νέα Δημοκρατία ήδη ξεκίνησε ο καβγάς για τη νέα συμφωνία και δεν αποκλείεται να δούμε για μια ακόμα φορά τον “κρατιστή” Αντώνη Σαμαρά να διαγράφει τους “φιλελεύθερους” που θα ψηφίσουν αυτή τη φορά τους φόρους του τρίτου μνημονίου. Στο ΠΑΣΟΚ οι συνιστώσες είναι περισσότερες από τους βουλευτές του κόμματος και αγωνιούν κυρίως για το αν θα πιάσουν το 3% ώστε να είναι και στην επόμενη Βουλή. Στο Ποτάμι οι συνιστώσες βιάζονται να συγκυβερνήσουν και στο μόνο που διαφωνούν είναι η επιλογή του κυβερνητικού εταίρου ο οποίος θα ανακοινώσει τους νέους φόρους που απαιτούνται για τη διατήρηση του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς.

Σε κάθε περίπτωση με την ίδια ή με νέα κυβέρνηση, πριν ή μετά από μια νέα χρεοκοπία, με κλειστές ή με ανοιχτές τις τράπεζες, έρχονται νέοι… φόροι. Γερμανοί χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες από τη μια πλευρά και Ελληνες δεξιοί και αριστεροί από την άλλη είναι σίγουρο ότι προτιμούν να επιβάλουν φόρους αντί να μειώσουν τις δαπάνες του κράτους. Την ίδια ώρα στα πρωινάδικα για όλα φταίει ο… φιλελευθερισμός. 

Θανάσης Λαγός

e-mail: lathanasis@yahoo.gr

 

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 25 Μαϊος 2015 17:06
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Το Central Park της Καλαμάτας Το λόγο έχει ο εισαγγελέας »

NEWSLETTER