Αλήθεια ποιος εμπόδισε τις προηγούμενες κυβερνήσεις να υλοποιήσουν αυτές τις τρεις μεταρρυθμίσεις και γιατί η τρόικα έδινε το πράσινο φως για εκταμιεύσεις, ενώ διαπίστωνε ότι δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις; Οι απαντήσεις είναι απλές και αυτονόητες: Καταρχάς οι μεταρρυθμίσεις δεν προχώρησαν γιατί οι συντεχνίες δεν επιτρέπουν αλλαγές που θα θίξουν τα προνόμιά τους. Παράλληλα οι δανειστές (πλην του ΔΝΤ ίσως, που και αυτό όμως για πολιτικούς λόγους κάνει τα στραβά μάτια) ελάχιστα ενδιαφέρονται για την πορεία των μεταρρυθμίσεων, αφού δεν πιστεύουν ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές θα λύσουν το πρόβλημα χρέους της ελληνικής οικονομίας. Ουσιαστικά το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες ενδιαφέρονται μόνο για την αυστηρή εφαρμογή της λιτότητας επειδή εκτιμούν ότι αρκεί η εσωτερική υποτίμηση για να γίνει ξανά ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία. Πίσω όμως από την πολιτική της λιτότητας δεν μπορεί να κρυφτεί η αδυναμία μεταρρύθμισης της ευρωπαϊκής οικονομίας, που συνεχίζει να στέκεται στα πόδια της με φόρα από τον περασμένο αιώνα και επιδοτήσεις επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας. 

 Στην πραγματικότητα η ευρωπαϊκή οικονομία -ενώ είναι εξίσου γερασμένη με την ελληνική- δεν θέλει να αλλάξει για να μη θιγούν τα προνόμια της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, των γερμανικών συντεχνιών και των επιδοτήσεων στις γαλλικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Ανεξάρτητα όμως από το τι θα πράξει η γερασμένη Ευρώπη, η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει μια ριζοσπαστική πορεία εθνικών μεταρρυθμίσεων για να κάνει την οικονομία της ανταγωνιστική, χωρίς περαιτέρω εσωτερική υποτίμηση. Το 3ο μνημόνιο, όπως και τα δυο προηγούμενα, απλώς παρατείνουν το χρόνο που έχει στη διάθεσή της η ελληνική οικονομία για να μεταρρυθμιστεί χωρίς να καταρρεύσει πλήρως. Εννοείται ότι το 3ο μνημόνιο είναι η τελευταία ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις πριν δικαιωθούν ο Λαφαζάνης και ο Σόιμπλε. Από εκεί και πέρα το ποιος θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις είναι ένα θέμα τόσο μεγάλο όσο και το θέμα του ποια συντεχνία δε θα αγωνιστεί για τα προνόμιά της. 

lathanasis@yahoo.gr

Θανάσης Λαγός