Το τελευταίο σενάριο μπορεί να ακούγεται ακραίο αυτή τη στιγμή, αλλά ολοένα και περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές τον τελευταίο καιρό εκφράζουν την ανησυχία τους για ενδεχόμενο νέο κρυφό σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα. Ετσι κι αλλιώς κανένας δεν μπορεί να εμπιστευτεί πλήρως μια κυβέρνηση που το Μάιο όχι μόνο εξέταζε κρυφά το ενδεχόμενο σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά μετρούσε κιόλας τα αποθέματα προκειμένου να διαπιστώσει αν είναι η κατάλληλη στιγμή για επιστροφή στη δραχμή. Τότε ο Αλέξης Τσίπρας διαπίστωσε ότι τα αποθεματικά δεν αρκούν - αλλά κανένας δεν γνωρίζει τι θα πράξει στο μέλλον αν θεωρήσει ότι έχει αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων που τον ανάγκασε να βαφτίσει “Ναι” το “Οχι” του δημοψηφίσματος.
Σε κάθε περίπτωση, η εφαρμογή των δημοσιονομικών μέτρων του τρίτου μνημονίου κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι, ενώ η επιστροφή στην ανάπτυξη φαντάζει ως όνειρο καλοκαιρινής νύχτας μες στον βαρύ χειμώνα της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, κανένας σοβαρός οικονομολόγος ή πολιτικός δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μια πλήρους κατάρρευσης της πραγματικής οικονομίας εντός του επομένου εξαμήνου - και αυτή η αβεβαιότητα επιδεινώνει με τη σειρά της την κατάσταση της οικονομίας, καθώς κρατάει τις αποταμιεύσεις στα σεντούκια και τους επενδυτές εκτός συνόρων.
Την ίδια ώρα η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν δείχνει καμία διάθεση να σπάσει αυγά για να φτιάξει ομελέτα. Αρκείται απλώς στη διαχείριση του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, εκτιμώντας ότι ο χρόνος θα... θεραπεύσει μόνος του τις πληγές της οικονομίας. Αλλωστε τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού δεν μίλησαν ποτέ για απελευθέρωση της αγοράς και για μεταρρυθμίσεις.
Ετσι, η γερασμένη ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να σέρνεται προς την καταστροφή μέχρι να τελειώσουν και τα δανεικά του τρίτου μνημονίου. Ομως, όπως αναφέραμε και στην αρχή του άρθρου, κανένας δεν γνωρίζει αυτή την περίοδο αν τους επόμενους μήνες θα συνεχιστεί απλώς η συρρίκνωση των εισοδημάτων ή αν θα καταρρεύσει πλήρως η πραγματική οικονομία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι εντός του επόμενου έτους κανείς δεν περιμένει αύξηση του εισοδήματός του.
Η απαισιόδοξη αυτή τάση είναι σίγουρο ότι μεσοπρόθεσμα θα προκαλέσει πολιτικές ανακατατάξεις, τουλάχιστον ίσης έντασης με αυτές που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και το ΠΑΣΟΚ σε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό. Ουσιαστικά ξαναβρισκόμαστε πάλι στον... Μάιο του 2010, λίγο έξω από το Καστελόριζο: Τότε που ξεκινούσε το ταξίδι του Γιώργου Παπανδρέου για την... απαξίωση του ΠΑΣΟΚ. Εκείνο το ταξίδι της απαξίωσης διήρκεσε περίπου ένα χρόνο, και το ΠΑΣΟΚ που επλήγη αρχικώς στις αγανακτισμένες πλατείες συνετρίβη οριστικώς στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011, κάτω απ' τα πόδια των διαδηλωτών που κυνηγούσαν τους τότε κυβερνητικούς βουλευτές.
Κυνηγοί διαδηλωτές και κυνηγημένοι βουλευτές πορεύτηκαν μαζί στη συνέχεια, για να φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την Ελλάδα ξανά στο Καστελόριζο. Βεβαίως, για να ξαναπιάσουμε Καστελόριζο χρειάστηκε κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψουν πάλι στο πεζοδρόμιο, ως διαδηλωτές της Λαϊκής Ενότητας αυτή τη φορά.
Τι θα γεννήσει άραγε αυτή τη φορά η απαισιοδοξία; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Φοβάμαι τα χειρότερα και ελπίζω μόνο σε ένα θαύμα της τελευταίας στιγμής.
Θανάσης Λαγός
