Και εύλογα αναρωτιέται ο κάθε καλόπιστος και λογικός άνθρωπος σε τούτο τον τόπο: Γιατί μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει παρόμοιες συσκέψεις με παμμεσσηνιακό χαρακτήρα και κινητοποίηση; Δεν υπάρχουν άλλα σημαντικά θέματα για το νομό και την ανάπτυξή του; Το θέμα του στρατοπέδου είναι το κορυφαίο για τον τόπο; Χωρίς αυτό θα ανασταλεί η προοπτική της ανάπτυξής του, θα χαθεί η ελπίδα για την πρόοδο και την ανάκαμψη;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά και οι απαντήσεις εύλογες, δεν σηκώνουν αμφισβήτηση, αν κινούμαστε με βάση τη λογική, την προοπτική ανάπτυξης του τόπου, μακριά από ιδεολογικές εμμονές, προσωπικές και κομματικές σκοπιμότητες.

Γιατί τόσο καιρό, φορείς και αρχές του τόπου δεν δείχνουν διάθεση συνεννόησης και κινητοποίησης για τους βασικούς οδικούς άξονες του νομού; Γιατί δεν οργανώνονται και δεν συναινούν σε κοινό μέτωπο διεκδίκησης για την ένταξη των οδικών αξόνων του τόπου μας στο νέο ΕΣΠΑ, στο πακέτο Γιούνκερ, σε κάθε αξιόπιστο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Δεν είναι ο δρόμος Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη ένα σημαντικό εργαλείο για την ανάπτυξη περιοχών της Πυλίας, της Μεσσήνης, της Τριφυλίας; Ακόμα και να διαφωνούμε και να τσακωνόμαστε για την παραλιακή ή την άλλη χάραξη, δεν οφείλουμε να κουβεντιάσουμε και να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση τη χρηματοδότηση και την υλοποίηση του έργου, αν όχι όλου, του μεγαλύτερου μέρους του; Δεν είναι δίκαιο και δυναμικό το αίτημα για την κατασκευή αυτοκινητόδρομου, στο τμήμα Καλό Νερό - Τσακώνα, όπως προβλεπόταν στη σύμβαση παραχώρησης της Ολυμπίας Οδού; Δεν είναι χρέος απέναντι στον τόπο μας και τους νέους ανθρώπους, σύσσωμη η Μεσσηνία να ζητήσει από τον υπουργό Υποδομών και το Μέγαρο Μαξίμου την υλοποίηση των δύο αυτών έργων; Εκτός και αν όλη η ζωντάνια και η επαναστικότητά μας, το χρέος μας απέναντι στον τόπο, εκπληρώθηκε με το στρατόπεδο. Θα είμαστε (αν)άξιοι της μοίρας μας.