Εικόνες, που τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και πιο συνηθισμένες προχωρώντας προς την καρδιά του καλοκαιριού και οι οποίες υπενθυμίζουν την οριακή κατάσταση, που ζουν όσοι αυτές τις ώρες επιχειρούν να περάσουν ορισμένες στιγμές χαλάρωσης(;) και διασκέδασης.

Σάββατο απόγευμα (όχι πως το πρωί ήταν καλύτερα!) και οι σκηνές που μας περιέγραψαν, παρουσίαζαν χαρακτηριστικά πώς έχει η κατάσταση, καθώς χρειαζόταν σχεδόν ένα τέταρτο της ώρας για να φθάσει κάποιος από το Ασυλο Ανιάτων έως τον κόμβο στο “Φωτεινή”, ενώ άγγιζε ακόμα και τα 45' ο χρόνος για να φθάσει κάποιος από την Καλαμάτα έως το Αλμυρό. Για τις περιοχές της Αβίας, ούτε λόγος...

Είναι προφανές ότι ο δρόμος, που συνδέει την Καλαμάτα με αυτές τις περιοχές έχει ξεπεραστεί για τη θερινή περίοδο, αλλά προφανώς δεν είναι εφικτό σε ορατό χρόνο να υπάρξουν νέες συνδέσεις. Αυτό όμως που είναι ιδιαιτέρως εφικτό είναι η ρύθμιση της κυκλοφορίας από την Τροχαία ή τη Δημοτική Αστυνομία, με τρόπο τέτοιο, ώστε να εξασφαλίζεται όσο το δυνατόν πιο ομαλή ροή των οχημάτων, δίνοντας αφενός μία ανάσα στους οδηγούς και αφετέρου στους πολίτες την αίσθηση ότι υπάρχει μία μέριμνα αντιμετώπισης αυτών των δύσκολων καταστάσεων.

 Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό υπάρχουν κι αυτοί, που... τολμούν να επαναφέρουν στη σκέψη τους και το ενδεχόμενο επέκτασης της αστικής συγκοινωνίας προς τα ανατολικά του Δήμου Καλαμάτας και ως τα όριά του με το Δήμο Δυτικής Μάνης. Τη γνωστή εδώ και χρόνια και πολυσυζητημένη ιστορία, που σε πολλούς αρέσει ως ιδέα αλλά μέχρι να γίνει (αν γίνει) πράξη θα περάσουν χρόνια, τόσα που οι ουρές το καλοκαίρι μπορεί να φθάνουν από το πάρκο του Αλμυρού μέχρι και τη Λακωνικής!