Οπως φαίνεται λοιπόν, την περασμένη χρονιά είχαμε 2.094 θανάτους έναντι 1.071 γεννήσεων, δηλαδή ουσιαστικά μία αναλογία 2 προς 1. Ολο αυτό φυσικά έρχεται να προστεθεί στην ανάλογη εικόνα των προηγούμενων ετών και της γενικότερης… κατηφόρας, που ξεκίνησε στον πληθυσμό της χώρας μετά το 2000.
Σε τοπικό επίπεδο και όσο οι θάνατοι παραμένουν τουλάχιστον διπλάσιοι από τις αντίστοιχες γεννήσεις, η Μεσσηνία τα επόμενα χρόνια θα οδεύει προς πληθυσμιακή συρρίκνωση. Οι αριθμοί αυτοί λίγο πολύ κινούνται κοντά στον εθνικό μέσο (εξαιρουμένης της Αττικής) και ουσιαστικά αποτυπώνουν την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και των δυσκολιών που υπάρχουν στη δημιουργία νέων οικογενειών και στη γέννηση περισσοτέρων του ενός παιδιού.
Στην περίπτωση της Μεσσηνίας μάλιστα, αν λάβουμε ως δεδομένη την πρόβλεψη αύξησης του πληθυσμού της Καλαμάτας τα επόμενα χρόνια, τότε το πρόβλημα που δημιουργείται στoν υπόλοιπο νομό είναι ακόμα μεγαλύτερο. Τα χωριά συνεχίζουν να ερημώνουν με ακόμα μεγαλύτερο ρυθμό.
Εκεί άλλωστε πέραν του δημογραφικού, οι προβληματικές υποδομές και το κακό οδικό δίκτυο δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τους λιγοστούς κατοίκους που παραμένουν στις περιοχές αυτές.
Η Ελλάδα γερνάει, η Μεσσηνία μικραίνει και το πρόβλημα που φωνάζει εδώ και χρόνια απαιτεί άμεσες και γενναίες λύσεις, και σίγουρα δεν λύνεται μόνο με το επίδομα γέννησης των 2.000 ευρώ.