Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το σημαντικό αυτό θέμα είχε ξεχαστεί και είχε πάψει να απασχολεί. Γι’ αυτό και η απάντηση του υπουργείου στο βουλευτή Γιάννη Λαμπρόπουλο, που παρακολουθεί το θέμα, μας προξένησε εντύπωση, φυσικά δυσάρεστη.
Αδυνατώ ακόμα να πιστέψω ότι οι τοπικιστικές αντιδράσεις έχουν ακυρώσει ένα τόσο σημαντικό θέμα, αν και έζησα από κοντά την πρώτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Αρχαίας Μεσσήνης, το Νοέμβριο του 2007, αν δεν κάνω λάθος. Οι κάτοικοι του χωριού αντιδρούσαν στη χωροθέτηση του μνημείου κοντά στο Αρχαίο Στάδιο, που βρίσκεται πλησίον της Αρσινόης. Στην απάντηση του υπουργείου διαπιστώνει κανείς ότι οι αντιδρώντες προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η εκδίκαση ήταν δύσκολη και χρονοβόρα. Ομως, εδώ και 1 χρόνο η υπόθεση φαίνεται να χάνεται, να ατονεί και δικαστικά. Και κανείς να μη νοιάζεται, κανείς να μην ενδιαφέρεται.
Οι τοπικιστικές διαφορές και αντιδράσεις μάλλον βόλεψαν τους υπεύθυνους της Πολιτείας. Φαίνεται, η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας να κάλυψε τη δική τους αδιαφορία.
Το θέμα του νέου μουσείου όμως είναι πολύ σημαντικό, συνυφασμένο με την προσπάθεια ανάπτυξης, ανάδειξης και προβολής του εντυπωσιακού αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Μεσσήνης. Θα ολοκληρώσει το σπουδαίο ανασκαφικό έργο του καθηγητή Πέτρου Θέμελη και θα κάνει ακόμα πιο ελκυστική την Αρχαία Μεσσήνη.
Ο αρχαιολογικός χώρος ενώνει, αναδεικνύει την περιοχή, οδηγεί στην ανάπτυξη και την Αρχαία Μεσσήνη (το Μαυρομάτι) και την Αρσινόη. Και αν δεν μπορούν να το δουν οι τοπικοί παράγοντες, πρέπει να τους το δείξει ο Δήμος Μεσσήνης, η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, η Περιφέρεια Πελοποννήσου. Σ’ αυτό το ζήτημα χρειάζεται τόλμη, υπέρβαση. Να αψηφήσουν το πολιτικό κόστος και τα ψηφουλάκια.
Και να απαιτήσουν να βελτιωθεί η πρόσβαση, ο δρόμος Λάμπαινα - Αρχαία Μεσσήνη, με ένταξη στο ΕΣΠΑ το συντομότερο.
Εκτός κι αν οι τοπικιστικές αντιδράσεις αποτελούν το άλλοθι για να καλύψουν την αδιαφορία της Πολιτείας. Η αλλαγή νοοτροπίας και το ανοιχτό μυαλό θα την αποκαλύψει και θα την εξαφανίσει.