Πολιτικές σκοπιμότητες του παρελθόντος άλλωστε ήταν αυτές που καταδίκασαν το Μοριά σε διοικητική διχοτόμηση. Επρεπε, βλέπετε, να βγαίνουν τα κουκιά... 

Ηρθε όμως η ώρα να δούμε από εδώ και πέρα τι μπορεί να γίνει, καθώς επί της ουσίας το εν λόγω αίτημα είναι σχεδόν... πάνδημο. Ο κ. Αποστολόπουλος μάλιστα μιλώντας προχθές στην “Ε” δεν δίστασε να σημειώσει ότι η αλλαγή αυτή είναι εφικτό να εφαρμοστεί ακόμα και στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Βασικό επιχείρημα αυτών που βλέπουν δύσκολο ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι η “μεταφορά” της Αιτωλοακαρνανίας στη... φυσική της Περιφέρεια: τη Στερεά Ελλάδα. Είναι όμως αυτό βάσιμο επιχείρημα, για να μην προχωρήσει η ενοποίηση της Πελοποννήσου; 

Προσωπικά πιστεύω πως είναι περισσότερο θέμα βούλησης, παρά πρακτικό. Θεωρείται πάντως κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι στην πορεία για την ενοποίηση θα δούμε τις γνωστές “μάχες” για το πού θα είναι η έδρα της Περιφέρειας κ.τ.λ. Αν όμως πραγματικά ενδιαφέρει την Πελοπόννησο αυτή η προοπτική, και μάλιστα για τις προσεχείς εκλογές, τότε θα πρέπει να κινηθούν πολύ σύντομα οι διαδικασίες και οι διαβουλεύσεις. 

Σε θεωρητικό επίπεδο πάντα, η ενοποίηση της Πελοποννήσου θα δώσει τη δυνατότητα για κοινές διεκδικήσεις με δυνατότερη φωνή για κοινά αιτήματα, όπως η Ολυμπία Οδός και η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, ενώ φυσικά με τις κατάλληλες ενέργειες θα δώσει ένα τέλος στο αίσχος της "ανεξάρτητης" τουριστικής προβολής από πλευράς Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας - μια κατάσταση που, μεταξύ άλλων, θέλει την Αρχαία Ολυμπία να μην... ανήκει στην Πελοπόννησο. 

Με αρχαιολογικούς χώρους παγκοσμίου βεληνεκούς, με δυνατά ακαδημαϊκά ιδρύματα και φυσικά με τις απίστευτες φυσικές ομορφιές της, μπορεί τελικά η ενιαία Πελοπόννησος να πετύχει πολλά. Αρκεί να το θέλουμε πραγματικά.